چرا موسیقی غمگین پرطرفدار است؟

آتلیه دات کام: «چرا مردم به موسیقی غمگین گرایش زیادی دارند؟ تحقیقات نشان داده است آهنگ های غمگین به انسان حس غم و ناراحتی نمی دهد، بلکه مخاطب را در یک حال و فضای نوستالژیک فرو می برد. غمی که بر اثر گوش دادن به موسیقی وجود مخاطب را فرامی گیرد در حقیقت می تواند لذت بخش باشد. بنظر می رسد این مساله ریشه بیولوژیک هم داشته باشد.»

به گزارش آتلیه دات کام به نقل از ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «چرا مردم به موسیقی غمگین گرایش زیادی دارند؟ اگر به دور و برتان نگاه کنید، متوجه می شوید خیلی ها بیشتر از آن که به موسیقی شاد گوش کنند، به موسیقی غمگین تمایل دارند. در جامعه ایرانی شاید در ظاهر شدت این تمایل بیشتر از نقاط دیگر دنیا باشد اما واقعیت این است که در کشورهای دیگر جهان هم موسیقی غمگین طرفداران فراوانی دارد. در سال ۲۰۱۴ دانشمندان تحقیق کردند و به این نتیجه رسیدند گوش دادن به آهنگ های غمگین می تواند برای سلامت روان آدم ها مفید باشد.

در سال ۲۰۱۹ نیز تحقیق دیگری با همین موضوع منتشر گردید که نشان می داد افراد افسرده آهنگ های غمگین را به آهنگ های شاد ترجیح می دهند، چون فکر می کنند گوش دادن به آهنگ های غمگین حالشان را بهتر می کند. تحقیقات نشان داده است آهنگ های غمگین به انسان حس غم و ناراحتی نمی دهند، بلکه مخاطب را در یک حال و فضای نوستالژیک فرومی برد. نوستالژی یک حس تلخ و شیرین است که تخیل را به کار می اندازد و با زنده کردن خاطرات شیرین گذشته به مخاطب آرامش می بخشد. در بخش دیگر از تحقیقات منتشرشده آمده است غمی که بر اثر گوش دادن به موسیقی وجود مخاطب را فرامی گیرد در حقیقت می تواند لذت بخش باشد. برای اینکه با گوش دادن به آهنگ های غمگین یک نفر بتواند به این لذت نائل شود، آهنگ مورد نظر نباید ایجاد ترس یا اضطراب کند، باید از نظر زیبایی شناسی دلپذیر باشد و گذشته را به یاد بیاورد. البته بنظر می رسد این مساله که چرا خیلی آهنگ های غمگین را دوست دارند، ریشه بیولوژیکی هم داشته باشد. پروفسور دیوید هورون (David Huron) از دانشگاه اوهایو تحقیقی انجام داده است درباره اینکه چرا بعضی موسیقی غمگین را دوست دارند و بعضی دیگر اصلا آنرا دوست ندارند و حتی شنیدن آنرا نمی توانند تحمل کنند. او می گوید: یکی از چیزهایی که برای من جالب بود تفاوت بین افرادی است که به موسیقی غمگین گوش می دهند و عاشق آن هستند و کسانی که از آن بدشان می آید. تحقیقات ما نشان داد که این مساله به سبب وجود هورمونی به نام پرولاکتین است. وقتی کسی گریه می کند در بدن او پرولاکتین آزاد می شود. ترشح پرولاکتین احساس بهتری به او می دهد و او را آرام می کند.

او توضیح می دهد: کسانی که از گوش دادن به موسیقی غمگین لذت می برند، پرولاکتین زیادی ترشح می کنند و کسانی که این کار را ناراحت کننده و بی فایده می دانند و نمی خواهند آنرا بشنوند، احیانا وقتی به آن گوش می دهند به اندازه کافی در بدن آنها پرولاکتین آزاد نمی گردد. بدین سبب پرولاکتین هورمونی است که حال ما را خوب می کند و احساس آرامش می دهد. اگر وقتی به موسیقی غمگین گوش می دهیم، در بدن ما این هورمون آزاد شود، حس خوبی پیدا خواهیم کرد اما اگر آزاد نشود یا به اندازه کافی نباشد، آن چه از موسیقی غمگین دریافت می نماییم فقط ناراحت شدن است و کمکی در بهترشدن حال نمی کند.

پس نهایتاً به این نتیجه می رسیم که همه احساسات ما همچون احساسی که پس از شنیدن موسیقی غمگین داریم، تحت تاثیر هورمون ها هستند. البته دانشمندان معتقدند گوش دادن به موسیقی موجب تولید دوپامین هم می شود؛ یک پیامرسان شیمیایی مهم که به تنظیم خیلی از عملکردهای بدن، همچون حس لذت و انگیزش کمک می نماید. همین خاصیت موسیقی را همرده غذا قرار می دهد.

از سوی دیگر موسیقی غمناک برای هر کسی طعم خاصی دارد. بیشتر افراد با یک آهنگ خاص رابطه برقرار می کنند و تجربه متفاوتی از هر قطعه موسیقی دارند.

یک پژوهش دیگر نشان میدهد که این نوع موسیقی می تواند حامل لذت، راحتی یا درد برای افراد مختلف باشد. این پژوهش اثرات آهنگ های غمناک را بر هیجانات بررسی نموده است. توماس ائورالا، استاد موسیقی شناسی در دانشگاه دورهام، گفته است آدم ها به سه دلیل از گوش دادن به آهنگ های غمگین لذت می برند. نخست آن که موسیقی غمگین می تواند احساس غم و اندوه از دست دادن را عمیق کند و وسعت بخشد. این تجربیات اغلب لذت بخش نیست اما می تواند به صورتی انعکاس دهنده درمان باشد. دوم آن که موسیقی غمگین می تواند مخاطب را در احساس افسردگی یا روزهایی با حس و حال بارانی هدایت کند. غمگین و افسرده بودن بااینکه منفی استنباط می شود ولی می تواند مخاطب را به سمت خلاقیت هم سوق بدهد و در نهایت کسانی که بطور افراطی به موسیقی غمگین گوش می دهند بسادگی از آن لذت می برند. در این پژوهش که دو سال پیش پخش شده، آمده است که خیلی از شرکت کنندگان احساساتشان را پس از گوش دادن به موسیقی غمگین به این صورت توصیف می کنند: لذت بخش، قوی و احساسات غمگین. علاوه بر این همان شرکت کنندگان سطح بالایی از احساس همدلی را در درون خود داشته اند. در حقیقت اگر کسی ذاتا آدم دلسوزی است، گوش دادن به آهنگ های غمگین این فرصت را برایش به وجود می آورد تا این احساسات را بروز دهد و احیانا برایش بسیار لذت بخش خواهد بود. در یک پژوهش دیگر نیز پژوهشگران انگلیسی و فنلاندی با انجام تحقیقی به این نتیجه رسیدند که میزان تمایل افراد به گوش دادن به موسیقی غمگین ناشی از میزان قدرت همدردی آنان است. پژوهشگران قطعاتی از موسیقی غمگین را در اختیار شرکت کنندگان در تحقیق قرار دادند و از آنان خواستند که قبل و پس از شنیدن موسیقی به برخی سوال ها در فرمی که به آنها داده شد، پاسخ دهند و احساس خودرا بیان کنند.

کارشناسان هنگام گوش دادن افراد به موسیقی، میانگین ضربان قلب و فعالیت الکتریکی پوست آنان را ثبت کردند و خصوصیت های فردی مانند سلیقه موسیقیایی و خاطرات غمگین آنها در گذشته را در این تجربه در نظر گرفتند. نتایج نشان داد که واکنش های عاطفی به موسیقی غمگین می تواند ناشی از سه عامل محبت و مهربانی، همدردی و نگرانی باشد. طبق این تحقیق، افرادی که در آن واحد حس نگرانی و ناراحتی را داشتند، عواطف منفی تر را نسبت به کسانی که احساس ناراحتی و مهربانی داشتند، بروز دادند. به عبارت دیگر افرادی که همزمان احساس ناراحتی و مهربانی داشتند، بیش از دیگران از موسیقی غمگین لذت می بردند. پژوهشگران به اعضای این گروه عشاق اندوه لقب داده اند. یافته های پژوهشگران نشان میدهد نه فقط همدلی بالا در لذت بردن افراد از موسیقی غمناک تاثیر داشت بلکه این افراد قادر هستند خودشان را کنترل و فاصله شان را از این پروسه حفظ کنند.»





منبع: atolieh.com