گزارش آتلیه دات كام از مراسم تشییع پیكر احمد خلیلی فرد ـ هنرمند نقاش

۱۰ روز پیش از مرگش زنگ زد و گفت من خوب شدم!

آتلیه دات کام: برخوردش با زندگی در سالهای آخر عمر، برای همکاران و شاگردانش درس آموز بود؛ نگاه عرفانی و عالمانه اش به دنیا سبب شد تا به عنوان الگویی در زندگی شاگردانش باقی بماند؛ باشد که آنها هم بتوانند مسیر استاد را ادامه دهند و فضای معرفتی و عارفانه اش روی زمین نماند.

به گزارش خبرنگار ایسنا، مراسم خاکسپاری پیکر احمد خلیلی فرد ـ هنرمند نقاش ـ امروز (۱۶ اردیبهشت ماه) از مقابل دانشگاه سوره به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) انجام شد.
احمد خلیلی فرد که مدتی در بستر بیماری بود، بامداد پنجشنبه، ۱۴ اردیبهشت ماه درگذشت.
همین طور مراسم یادبود این هنرمند یکشنبه ـ ۱۷ اردیبهشت ماه ـ از ساعت ۱۵ الی ۱۷ در مسجد امام خامنه ای حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی ـ خیایان سمیه برگزار می گردد.
در این مراسم افرادی همچون علی تن (مشاور وزیر فرهنگ در امور ایثارگران)، عبدالرضا سهرابی (مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ)، محمدحسین ساعی (رییس دانشگاه سوره)، کاظم نظری (مشاور رییس دانشگاه سوره در رشته های هنری)، کوروش پارسانژاد (گرافیست)، مصطفی گودرزی (نقاش)، محمد خزاعی (نقاش)، حسین عصمتی (نقاش و نگارگر)، طاهر شیخ الحکمایی (مجسمه ساز) و... حضور داشتند.
احمد خلیلی فرد در سال ۱۳۳۹ به دنیا آمد. لیسانس نقاشی خودرا از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و فوق لیسانس نقاشی خودرا از دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس گرفت. خلیلی فرد بیش از ۴۱ نمایشگاه داخلی و خارجی را برگزار و همین طور پنج نمایشگاه انفرادی در تهران برگزار کرده بود. او همین طور مدال برنز و دیپلم افتخار از تری فال پاریس را دریافت کرد.

همیشه شکرگزار بود
در ابتدای این مراسم، ساعی بیان کرد: طی چهار ـ پنج سال اخیر توفیق آشنایی با ایشان را داشتم. بعد از حضورم در دانشگاه، در نخستین ماه محرم که خدمت ایشان رسیدم، درخواست کردم که با حضور دانشجویان اثری برای امام حسین (ع) خلق کنند که نتیجه آن تابلوی «ظهر عاشورا» شد که حالا در مترو شادمان نصب است. آقای خلیلی فرد درباره ی اثر اظهار داشت: «سربازانی که با سپر جلوی تصویر هستند به امام حسین (ع) نگاه می کنند. این افراد آماده رزم، به منزله بیعت من با امام حسین (ع) است.»
او افزود: سالهای آخر، بیماری خیلی ایشان را اذیت می کرد ولی هیچ شکوه و شکایتی از او نشنیدیم و هرچه بود، شکر بود و زبان شکر. فضای سالهای آخر عمر ایشان برای من درس آموز بود. امروز انسانی که نگاهی عرفانی و عالمانه به دنیا داشت، از دنیا رفته است. امیدوار هستم شاگردان ایشان بتوانند مسیر استاد را ادامه دهند. فضای معرفتی و عارفانه ای که ایشان در سالهای آخر عمرشان پشت سر گذاشتند، روی زمین نماند.

هرگز کسی او را ناراحت ندید
محمود شالویی نیز بیان کرد: امروز همه ما سوگوار از دست دادن عزیزی هستیم که در جامعه هنرهای تجسمی، در اخلاق و معنویت انسانی شایسته و کم نظیر بود. از دوره ای که بیماری به ایشان روی آورد، هیچ گاه کسی خلیلی فرد را ناراحت و نگران ندید. همیشه شاکر و خرسند بود و چنان دست و پنجه نرم می کرد که گویی رو به بهبودی است. ۱۰ روز پیش با من تماس گرفت و اظهار داشت: «فلانی من خوب شدم». گفتم: «پس الان قصد کار کردن داری؟» اظهار داشت: «من کار می کردم ولی حالا می خواهم با جدیت بیشتری کار کنم.»
او افزود: از آن روز همیشه خدا را شکر می کردم که احمد باردیگر کار خودرا از سر گرفته است. او اهل دل و معنویت بود. نزدیک به ۲۰ سال است که ایشان را از نزدیک می شناسم و همیشه به همین خوبی و نیکویی بود. از نمونه های بارز یک هنرمند متعهد و متخلق بود و امروز واقعا جای او خالی است. احمد متعلق به این دنیا نبود و سرانجام به عالم باقی پرکشید. به مردم عزیز کردستان که چنین هنرمندی را در دامن خویش پرورش دادند و به جامعه هنری تقدیم کردند، تسلیت می گویم.



می خواستیم روز معلم را به تو تبریک بگوییم
نظری نیز بیان کرد: احمد آقا ما منتظر بودیم در دانشگاه روز معلم را به تو تبریک بگوییم. جایت خالی است. طنین صدایش در دانشگاه است. ظهر عاشورا را بسیار زیبا می کشید و حین کار کردن تک و تنها در گالری می نشست و با خودش حرف می زد. نمی دانید چه حالی داشت. روحش شاد باشد.

در آثارش بین عناصر قومی و فرهنگی خود ارتباط برقرار می کرد
خسرو، عضو هیات علمی نقاشی دانشگاه سوره درباره ی آثار این هنرمند فقید اظهار داشت: من هم دوره احمد بودم. ما از ابتدا در دانشگاه تهران هم دوره بودیم. به نمایندگی از گروه تجسمی خواستم از همه تشکر کنم. احمد، با نقاشی زندگی می کرد و این خصلت را تا آخرین لحظه داشت. یک اثر دیواری احمد در اتوبان یادگار امام وجود دارد که وقتی امروز به چشمم خورد، خاطرم آمد که این اثر جزو معدود آثار تهران است که چند بار مرمت شده است. احمد بین عناصر قومی و فرهنگی خود، ترجمانی از آنرا با تمام موقعیت های ایرانی رابطه برقرار کرده است که موجب می شد آثارش خوانشی عمومی، ساده و زیبا داشته باشند. او اشعار و ادبیات دیار خودش را به زیبایی برای ما ترجمه می کند. حتی در کارهایی که گرایش مذهبی داشت، می شد ارتباط فرهنگی و مخاطب پذیری را در آثارش مشاهده کرد.

او همیشه عاشق بود
هدایت هم با اعلان اینکه «احمد از وقتی که خودش را شناخت، عاشق بود»، اظهار داشت: احمد زنده است. من با احمد دوستی بسیار داشتم. با هم سفرها رفتیم. زندگی کردیم. طنز احمد زبانزد بود. شوخ بود. دلنشین بود. خوش سفر و خوش اخلاق. واقعیت این است که برای ما دشوار است اما پذیرفتن این که یک نفر در بین ما نیست با صبر و شکیبایی قابل پذیرش خواهد بود. او با نیک خویی و خوش رفتاری همیشه در دل ما جا دارد و در جامعه هنری جایگاه خودرا خواهد داشت. او خودرا به ثبت رسانده است. احمد چیزی به این دنیا بدهکار نیست. کارش را کرد. روانش شاد.
ولدبیگی از دوستان و آشنایان این هنرمند فقید نیز طی سخنانی کوتاه عنوان کرد: او کسی بود که سالهای سال، هنرش در تاریخ هنر کردستان درخشید و اندیشه اش برای مردم کردستان، آشناست. آثارش در گوشه و کنار مناطق کردنشین برای تاریخ به یادگار مانده است.
در آخر با حضور حجت الاسلام رحمانی، بر پیکر این هنرمند نماز خوانده شد.
حجت الاسلام رحمانی قبل از اقامه نماز اظهار داشت: باورم نمی شد روزی برای ایشان نماز بخوانیم. چند سال ایشان با ما رفاقت داشتند.