میزگرد آتلیه دات كام با اعضای شورای سیاست گذاری جشنواره موسیقی فجر

هیچ کس موسیقی گوش نمی دهد حتی موسیقی دان ها

به گزارش آتلیه دات کام، جشنواره موسیقی فجر یکی از مهم ترین رویدادهای موسیقی ایران تلقی می شود که همواره نقدها و نگاههای مثبت و منفی همراه خود داشته است. سال جاری اما رضا مهدوی در جایگاه یک منتقد موسیقی بعنوان دبیر جشنواره سی و نهم برگزیده شده است و بنابرین جشنواره سال جاری بیشتر زیر ذره بین است. کما این که خودش هم می گوید از مواضعش کوتاه نخواهد آمد و اگر بودجه جشنواره اجازه دهد، آن چه در ذهن دارد را عملی خواهدنمود.

دبیر و اعضای شورای سیاست گذاری سی و نهمین جشنواره موسیقی فجر بتازگی با حکمی از طرف محمود سالاری (معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس شورای سیاست گذاری سی ونهمین جشنواره موسیقی فجر) معرفی گشتند. در همین راستا، شاهین فرهت، سیدمحمد میرزمانی، هادی آرزم، محمدعلی مرآتی به عنوان اعضای شورای سیاست گذاری و رضا مهدوی به عنوان دبیر این دوره تعیین شده اند و بلا فاصله روبروی خبرنگاران ایسنا نشستند تا درباره ی جشنواره سی و نهم به سوالات پاسخ دهند.
در ادامه مشروح این میزگرد را می خوانید:

گاهی تصمیم گیری ها از عهده ما خارج است
ـ آقای مهدوی! شما فردی هستید که همیشه در حوزه موسیقی منتقد بوده است و از سویی ارتباط خوبی هم با هنرمندان موسیقی دارد؛ این امر سبب این انتظار می شود که فضای امسال جشنواره متفاوت تر باشد. روند برگزاری جشنواره در همه این سال ها اصولا یا چهره محور بوده است یا دانشگاهی و جوان محور؛ حال سوال اینجا است که دیدگاه شما برای برگزاری این جشنواره چیست؟
جشنواره موسیقی فجر ۳۸ دوره را با فراز و فرودهایی طی کرده و مقاطع مختلفی داشته است که هر یک در جای خود و یک نگاه کلی قابل دفاع بوده است. حال قسمتی از این جشنواره مربوط به نگاه دبیران و بخش دیگر به نگاه حاکمیتی بوده است؛ چونکه همیشه از دو منظر تلقی شده؛ یکی جشن انقلاب اسلامی و دیگری نگاه کلان برای موسیقیدان ها است که در این رویداد حضور پیدا کنند و بتوانند به صورتی عرض اندام یک سال قبل را برای سال بعد تامین و اعتباربخشی کنند و مدیران را ملزم کنند به آن چه که سال قبل شامل کنسرت ها و رویدادهایی برای موسیقی رخ داده است در این جشنواره پالایش و چراغ راه سال بعد شود.
این دو موضوع را نباید از نظر دور داشت و هر دبیری با هر شاکله فکری بخواهد در این جشنواره کار کند، تنها می تواند در بخشهایی با نظر و مشاوران خود و شورای سیاستگذاری دخالت داشته باشد و عموما در دیگر امور مشابه نظارتی نمی توانند دخالت خاصی داشته و تغییر رویه ای ایجاد کنند؛ چونکه ریزه کاری هایی وجود دارد و اعتقادی هست که اهل هنر را نباید به آن مشغول بدارند.
با حمایت اعضای شورای سیاستگذاری خبره ای که انتخاب شده اند، مشاورانی که بازوی فکری دبیر هستند و در درجه سوم مشاورانی که در شوراهای انتخاب و داوری هستند، بدنبال مسیری تازه تر می گردیم تا حداقل ۲۰ درصد نسبت به سالهای قبل در امتداد بخشنامه اجراهایی نو رقم زده شود؛ اتفاقاتی مانند افزایش بخش های جوایز، ارج نهادن بیشتر به بخش بانوان، تجلیل استادان، پرداختن به پایان نامه ها و مقالات معتبر در پهنه فن ّ ِموسیقایی و موضوع محوری که البته موضوع آن هنوز مشخص نیست.
به هر حال باید توجه داشت که نمی توان یک دفعه همه چیز را تغییر داد. قسمتی از تجربیات مدیریتی، آموزشی و اجرائی بنده در جای مناسب و کلان جشنواره لحاظ خواهد شد.
درست است که قسمتی از اهالی موسیقی لطف و محبت و اعتماد به بنده دارند ولی شرایط جامعه، موسیقی، مطالبات جوانان و کلیت جامعه موسیقی دان متقدّم را در نظر خواهیم گرفت. بطورمثال در حوزه موسیقی پاپ شخصیت های مهم و معتبری داریم که در نیمه دوم دهه ۷۰ بصورت جدی وارد شدند و موسیقی پاپ پس از انقلاب با هویت ایرانی را رقم زدند که نمی توان آنها را نادیده گرفت و سال هاست در جشنواره جایی ندارند و خوب است که به هر شکل حضورشان را در جشنواره امسال داشته باشیم.
باید بتوان از موسیقی پاپ سالم با هویت ایرانی در کنار دیگر گونه های باارزش موسیقی داخل و خارج گوش های مردم را التیام بخشی کرد و در انعکاس بیرونی در راستای توسعه کلان موسیقی ملی ایران هم بهره برداری نماییم. البته که مقرر است کلیت گونه های مختلف موسیقی در این دوره از جشنواره بین المللی فجر در قالب موسیقی ایران نگاه شود.
این که می گویم بین المللی چونکه از امسال بنا دارم جشنواره به همین صورت اجرا شود. در بخشنامه نیز چنین آمده است. اعتقاد دارم چه یک گروه چه ۱۰ گروه از کشورهای مختلف دنیا به جشنواره دعوت شود، جشنواره اعتبار بین المللی دارد.



هر دوره از جشنواره باید تم متفاوتی داشته باشد
ـ در ادامه شاید بهتر باشد که گفت و گو را با آقای فرهت ادامه دهیم که قبلا هم تجربه دو دور دبیری جشنواره را داشته اند. سوال این است که باتوجه به تجربیاتی که تابحال در جشنواره های داخلی و خارجی داشته اید، چه تغییراتی باید در جشنواره حاصل شود؟
امر مهم، اجرا و صوت موسیقی است. بارها گفته ام این جشنواره فرصتی است که بتوان انواع مختلف موسیقی را اجرا کرد. بطورمثال آثار آهنگسازان ایرانی را اجرا نماییم ولی با وجود این که همیشه پیشنهاد این امر را داده ام، خیلی عملی نشده است.
موضوع مهم دیگر، بین المللی بودن جشنواره موسیقی فجر است. این خودش سبب می شود که شنوندگان با دنیای موسیقی کشورهای دیگر آشنا گردند. می دانیم که موسیقی حرف نیست، باید اجرا شود. حال اگر قرار باشد که امسال از هنرمندان خارجی هم دعوت شود، چرا به سراغ هنرمندان موسیقی آمریکای لاتین که ارتباط خوبی هم با آنها داریم، نرویم؟ من خودم گردآورنده انواع موسیقی کشورهای این منطقه بوده ام و می دانم که موسیقی خیلی خوبی دارند که برای مخاطب ما جذاب است و حاضر هستم دراین زمینه کمک کنم.
هر جشنواره باید تم متفاوتی داشته باشد. این جشنواره ای است که ما می توانیم در آن موسیقی اجرا نماییم. مدام فکر نکنیم که موسیقی ایران عقب مانده و بگوییم فردی در موسیقی نواحی آخرین نفری است که فلان ساز را می زند و بعد از مرگ او دیگر کسی نخواهد بود. به نظرم باید از گروه ها دعوت نماییم تا موسیقی اجرا شود. موسیقی باید در دسترس مردم قرار داده شود. مردم ما موسیقی گوش نمی کنند. موسیقیدان های ما هم موسیقی گوش نمی کنند و رپرتوار موسیقی ایرانی را نمی شناسند. باید تلاش شود موسیقی به گوش مردم برسد.
به قدر کافی برای برگزاری جشنواره تجربه داریم، انواع تم ها و موسیقی ها را اجرا کرده ایم؛ تنها باید موسیقی را دسترس مردم قرار داد.
همین طور باید از استعدادهای موسیقی دعوت نماییم. امروزه بجای خلاقیت، تکنیک موسیقی مدنظر است و کودکانی هستند که آثار مشهور کلاسیک را به خوبی می نوازند. حضور این افراد در جشنواره می تواند دارای جذابیت باشد.



گاهی دبیر جشنواره خیلی دیر مشخص می شود
ـ آقای فرهت به تم جشنواره اشاره کردید و عقیده دارید که هر دوره باید تم متفاوتی داشته باشد. ولی شاید اگر تم هر دوره از جشنواره بعد از آخر دوره قبلی بصورت عمومی اعلام گردد و مخاطبان بدانند با چه رو به رو خواهند بود، توجهشان به جشنواره بیشتر جلب شود؛ اما خیلی وقت ها همه چیز دقیقه نودی است!
بله؛ باید همین گونه باشد. زمانی در اختتامیه هر جشنواره، دبیر دوره بعدی معرفی می شد و فرصت کافی برای تصمیم گیری وجود داشت اما گاهی نیز این انتخاب خیلی دیر مشخص و اعلام می شود و دیگر فرصتی برای تصمیم گیری دبیر باقی نمی ماند.
چنین رویدادی برنامه ریزی می خواهد و اگر رخ دهد، نه فقط به اجرای موسیقی کمک می کند؛ بلکه بر دید مردم هم اثر دارد اما نباید انتظار داشت آقای مهدوی که تازه انتخاب شده به سرعت برای همه چیز برنامه ریزی کند؛ برای اینکه چنین موردی به برنامه ریزی طولانی مدت نیاز دارد. ولی به هر حال آن تمی که در نظر گرفته می شود، بسته به سلیقه دبیر است.



هدف برقراری ارتباط بین جشنواره های موسیقی است
ـ از آنجا که حرف از موسیقی نواحی شد، ادامه صحبت را با آقای محمدعلی مرآتی خواهیم داشت. در سالهای قبل قسمتی از جشنواره را در شهرستان ها هم داشته ایم اما از طرفی همیشه این اظهار نظر بوده که از موسیقی نواحی هر استان در همان جا یا نهایتاً تهران استقبال می شود؛ امسال رویکرد پرداختن به موسیقی نواحی چگونه خواهد بود؟
زمانی که اهداف را در موسیقی نواحی، دیده شدن استعدادها، رابطه بین نسل جوان و پیشکسوت ها، تسلسل و ژنراسیون موسیقایی و ارتقا سطح شنیداری مخاطب در نظر می گیریم ولی همه چیز را به یک استان محدود می نماییم، حتی اگر ۱۰۰ درصد مردم آنجا هم در جشنواره باشند، در بحث کلان کشور اثر خاصی نخواهد داشت.
حال در جشنواره موسیقی نواحی طی یک ساز و کار با هماهنگی وزارت کشور، از ظرفیت استانهای مختلف برای جشنواره استفاده کردیم که از سمت مردم هم استقبال شد. اگر در این رویداد هم بتوانیم از ظرفیت استانها استفاده و در برگزاری جشنواره به آنها اعتماد نماییم و استانداردها را پیاده نماییم، اتفاق خوب دیگری رخ می دهد.
جشنواره موسیقی نواحی قبلا یک رویداد کلیشه ای بود که کمتر از ۱۰۰ هنرمند دعوت می شدند ولی امسال نزدیک به ۷۰۰ نوازنده جوان و پیشکسوت را داشتیم که دیده شدند؛ حالا هم می خواهیم جشنواره موسیقی نواحی را دو مرحله ای نماییم و مرکز را برای ارتباط بین المللی موسیقی نواحی، ارتباط با کارگردان های سینمایی و آهنگسازها مدنظر قرار دهیم تا بدین ترتیب به پدیده هایی که دیده نمی شوند، توجه گردد.
در جشنواره فجر هم با حضور آقای مهدوی به گمانم می توان یک طرح هماهنگی را داشته باشیم که جشنواره های موسیقی فجر، نواحی و جوان در رابطه با یک دیگر فعالیت کنند.
هم اکنون استانهای مختلف هر کدام جشنواره هایی را بدون تم و هدف برگزار می کنند ولی اهتمام بر این است که همه این ها در یک مسیر مشخص حرکت کنند.



نباید از بُعد انقلابی جشنواره غافل شویم
ـ آقای آرزم! دلیل انتخاب این اعضای شورای سیاستگذاری که مقرر است هر کدام از یک زاویه به جشنواره نگاه کنند، چیست؟ مقرر است به چه بخشهایی بیشتر توجه شود؟
زمانی که از جشنواره موسیقی فجر حرف می زنیم و اسمی از انقلاب اسلامی می آید باید محتوای آن با این مساله ارتباط داشته باشد که قبلا کمتر به آن توجه شده است. همچنین، وقتی می گوییم جشنواره ی چهره محور، دانشگاهی، مردمی و یا با هر تمی دیگر، بحث انقلاب باید در تم آن مستتر باشد و موضوعات در رابطه با انقلاب اسلامی را باید برجسته تر کرد. باید به موسیقی قومی و ملی کشور پرداخته شود ولی باید به هنرمندان گفته شود که هدف از حضور آنها چیست و حتما کاری که ارائه می دهند با موضوع انقلاب اسلامی قرابت داشته باشد.
همین طور از گروههای خارجی دعوت شود که با ما همسو باشند و منافاتی با تفکرات انقلابی جامعه ما نداشته باشند. چنین گروههای موسیقی اتفاقا در کشورهای مسلمان اطراف کم نیستند و جذابیت بیشتری هم دارند.
لازم است شرایطی پیش بیاید که از آن آهنگسازانی که دلشکسته شده اند و دیگر کار نمی کنند ولی زمانی بسیار موثر بوده اند، دعوت نماییم. بطورمثال افرادی مانند حسین علیزاده یا هوشنگ کامکار که آثار آنها در هر نقطه از جهان اجرا شود، جذاب خواهد بود. البته که شرایط دشوار است و دشمن بیکار نیست. هرچند که امیدوار هستم به مرور در این جشنواره در عرصه سرود هم به آن حدی برسیم که آن ضعفی که داریم برطرف شود.




استعدادها را فراموش نکنیم
ـ بهتر است که از صحبت های آقای میرزمانی هم که سال ها تجربه کارهای اجرائی در موسیقی دارند، استفاده نمائیم. شما جشنواره های زیادی را دیده اید و در زمان مدیریت شما رونق جشنواره ها را داشتیم. نگاه شما برای جشنواره امسال چیست؟
متاسفانه در تمام جشنواره ها برگزیدگان پس از اتمام رویداد فراموش می شوند و پیدا کردن چاره ای برای آن همیشه دغدغه بوده است. حال آقای سالاری طی جلسه ای پیشنهاد داده اند، شرایطی به وجود بیاید که وقتی قصد اعزام گروههای موسیقی به خارج از کشور را داریم، از برگزیدگان جشنواره ها انتخاب نماییم که اگر عملی شود تحول بزرگی خواهد بود. نکته دیگر این است که به مولف در آثار موسیقی توجه بیشتری شود و جایزه ویژه ای برای بخش آهنگسازی در نظر گرفته شود که مقرر است به نتیجه برسد.
به نظرم تمام جشنواره ها سه رکن دارند؛ رقابت که باید بیشتر به آن توجه کرد، معرفی آثار و چهره های جدید و بخش جشن جشنواره.
دهه فجر به لحاظ برگزاری جشنواره های فرهنگی حائز اهمیت می باشد که در شوراهای سیاستگذاری بیشتر به اهداف کلان فکر می شود و حتی تعداد جلسات شورای سیاستگذاری در خیلی از جشنواره های فجر بسیار کم بود. ولی این دوره آقای مهدوی به ما انگیزه داد که بیشتر مشارکت داشته باشیم و کار از فرم فرمایشی بیرون رود.
جشنواره موسیقی فجر تفاوت زیادی با جشنواره فیلم فجر دارد که علت اصلی آن به بودجه بازمی گردد. زمانی که دبیری حاضر به کار در جشنواره می شود، باید به لحاظ مالی خاطر جمع باشد که بتواند برنامه ریزی داشته باشد در غیر این صورت محدودیت انتخاب خواهد داشت.



باید سرود را جدی تر گرفت / ایران قبل از اسلام هم سرود داشت
ـ آقای مهدوی به بحث محدودیت مالی جشنواره اشاره شد؛ در جشنواره موسیقی فجر نیز مانند بسیاری دیگر از رویدادها، نیروهای غیرضروری زیادی فعالیت می نمایند که می توان از دستمزدی که مقرر است برایشان تعریف شود، در فرصت های بهتر استفاده نمود. چقدر قصد دارید پالایشی در نیروهایی که نیازی به حضور آنها نیست، توجه داشته باشید؟
اساسا یکی از موارد مورد بررسی، لطمه شناسی ۳۸ دوره قبل است. یک لطمه شناسی کمّی تا کیفی از بررسی نیروهای برگزارکننده جشنواره گرفته تا دیگر مباحث که به بیشتر به اجراها و امور اجرائی برمی گردد.
ـ نظر شما درباره ی بخش سرود چیست؟
به عنوان یک منتقد و مربی سرود و کسی که سرفصل های آموزش سرود در دانشگاه فرهنگیان را فراهم سازی کرد تا به عنوان واحد درسی برای دانشجوـ معلمان کل کشور اجرائی شود، می گویم که در دهه ۶۰ باوجود محدودیت های موسیقی، جشنواره موسیقی فجر تحت عنوان جشنواره سرود و آهنگ های انقلابی که در دو یا سه سالن و بصورت محدود و یا در قالب اجراهای خیابانی برگزار می شد، در نوع خودش درست و باشکوه بود.
خط مشی موسیقی در کشور با نگاه انقلابی هم راستا شده بود و نشان می داد که افق آینده موسیقی مبتنی بر نگاه انقلاب است و آن مضامین، نغمه ها و ضرب آهنگ های انواع مختلف موسیقی می تواند در این جشنواره تجلی پیدا کند به شرط این که با اهداف عالیه سازگاری داشته باشد.
یکی از نکات مهم جشنواره در دهه ۶۰ بخش سرود بود. سرود خواستگاهش در ایران فرهنگی بیش از ۳ هزار سال است. ما قبل از این که به اسلام روی آوریم، سرودهای دینی، ملی، آیینی داشتیم که از زمان کلنل علی نقی وزیری بصورت مَدرَسی وارد مدارس ایران می شود و چقدر هم موفق بود. متأسفانه رضاشاه او را عزل و سرگرد مین باشیان را استخدام می کند که با موسیقی ایرانی و شخص وزیری عناد داشته است. به همین جهت ساز تار را که ساز استاد علی نقی وزیری بود از هنرستان حذف می کند، سرود را تعطیل می کند و مبانی موسیقی فرنگی را جایگزین می کند که البته به لحاظ آموزشی مشکلی نداشته فقط به موسیقی ایرانی بی اعتنایی می شود.
این که صفر و صد باشیم، درست نیست. همیشه در کارهایم نگاه بینابینی و جذب حداکثری داشته و دارم.
سال قبل سرود در جشنواره مجدد رسمیت پیدا کرد که امسال باید آنرا جدی تر بگیریم و یک بخش مسابقه هم برای آن در نظر بگیریم.



نگاهمان به سمت موسیقی خیابانی هم معطوف است
ـ آقای مهدوی! آیا بهتر نیست جشنواره ای که برای مردم و با بودجه دولتی برگزار می شود، از حالت سالنی بودن کمی بیرون رود و اجازه داده شود مردم بصورت رایگان حداقل در بخش موسیقی نواحی یا سرود هم از آن بهره ببرند؟
بله در تئاتر این توفیق بیشتر بوده که اجراهای خیابانی باشد و مردم هم استقبال کردند. ما موسیقی خیابانی را هم اکنون داریم که در زیرگذرهای مترو یا خیابان ها و یا مقابل تالارها اجرا می کنند. بارها از شهرداری درخواست کرده ام که این نوازنده ها که از هنرستان های موسیقی یا فارغ التحصیلان دانشگاهی موسیقی و یا خودجوش با توان بالا هستند را شناسایی و شناسنامه دار کنند. چونکه اتفاقا اجراهای خیلی خوبی هم دارند که به هر شکل و هر نیت به خیابان ها می آیند و منبع درآمدی است و هم در اخلاق و رفتار و خاطره آفرینی مردم و مردمی تر کردن موسیقی و البته در تصحیح مبلمان شهری موثر است.
به هر حال دنبال این هستیم که به اجراهای خیابانی هم برسیم اما باید در نظر بگیریم که هر موسیقی قابلیت اجرای خیابانی ندارد؛ عمدتاً صدای ضعیف تری دارند و نیازمند سیستم صوتی قوی هستند. ولی باید آن نوع موسیقی که این امکان برایش برقرار است را بین مردم بیاوریم. جشنواره موسیقی فجر برای مردم است و اتفاقا نباید بلیت بخرند؛ هرچند که بیش از ۵۰ درصد افرادی هم که می آیند، بلیت نمی خرند و دعوت شده اند.
این بودجه ها نه در شأن موسیقی است و نه در شأن هنر انقلاب. زمانی هم که وضع به این صورت است، چاره ای جز فروش بلیت باقی نمی ماند تا اینگونه قسمتی از هزینه ها تامین شود. اگر بودجه جشنواره به دو برابر جهش پیدا کند، در جذب هنرمندان داخلی و میهمان های خارجی می توان بزرگان موسیقی جهان را دعوت کرد. در غیر این صورت توانایی مالی برای حضور یک هنرمند شناخته شده خارجی که حضور یک روزه وی در ایران دو میلیارد هزینه دارد، معطوف خواهد شد.
نباید از اعتراض و انتقاد ترسید. انتقاد سازنده موجب می شود تا مدیران و مسئولان و دبیران بهتر مسیریابی کنند و به پیشرفت و توسعه موسیقی نزدیک تر شوند اما اگر بودجه کافی نباشد، ما هم مثل دوره های گذشته از بیشتر ایده های راه گشای خود مجبور به گذر هستیم.



باید ناز پیشکسوت ها را کشید
ـ آقای مهدوی برنامه شما برای حضور پیشکسوت ها و چهره ها چیست؟
ما حکم ناز و نیاز برای پیشکسوتان هستیم. باید نازکشی و تجلیل نماییم و برنامه ریزی مناسب برای درمان و معیشت بهتر آنها داشته باشیم. اتاق فکر خوبی داریم. هنرمندان خوبی قول حضور در جشنواره را داده اند اما این که چگونه در جذب هنرمندان مطرح موفق باشیم، به چگونگی رفتار سازمانی برمی گردد، از کارمندی که پشت میز نشسته و رفتارش با هنرمند گرفته تا پیامی که وزیر خطاب به جشنواره منتشر می کند. الآن همه یکپارچه شده ایم و چنین توان و پشتوانه ای وجود دارد.
ـ سوال دیگر از شما این که برنامه برای بخش پاپ چیست؟
چه بخواهیم و چه نخواهیم شرایط موسیقی پاپ پس از انقلاب متفاوت شده است. امیدوارم سال آینده به جشنواره اختصاصی پاپ برسیم که خروجی آنرا به جشنواره فجر بیاوریم. امید دارم امسال بتوانیم بخش پاپ را دو قسمت کنیم؛ حضور متقدمین دهه ۶۰ و ۷۰ و گروههای جوان دهه ۸۰ و ۹۰ هر کدام در سالنی متفاوت از برنامه هایمان است.



لزوم برگزاری جشنواره موسیقی فجر چیست؟
ـ آقای مهدوی! بعضی می گویند که برگزاری جشنواره موسیقی فجر ضرورتی ندارد و بهتر است با چیز دیگری جایگزین شود و یا برگزار نشود. نظر شما چیست؟
عافیت موسیقی و موسیقیدان ها در این است که در این رویداد و رخداد مهم موسیقی کشور حضور پیدا کنند که هر ساله شرایط موسیقی در کشور برای گونه های مختلف از دانشگاهی گرفته تا آنها که در سفره خانه ها می نوازند، سخت نشود و بتوانند سالهای بعد آسان تر موسیقی اجرا کنند و از این طریق اعتمادسازی دوطرفه بیشتری را هر ساله شاهد باشیم.
هم اکنون فعالان پاپ کنسرت خودرا برگزار می کنند و این هنرمندان نواحی و دستگاهی و کلاسیک غربی و موسیقی ملی ایرانی هستند که فرصت کمتری برای اجرا دارند. امیدوار هستم به جشنواره امسال بیایند و به ماهیت و موجودیت خود و ادامه راه خود بیشتر بیندیشند که هم جشنواره و هم موسیقی را حمایت کنند.
ـ آقای مرآتی! به نظر شما آوردن موسیقی به خیابان ها در جشنواره ها ممکن است؟
یک بخش مهم این امر مخاطب شناسی است و تمیز دادن و تشخیص سلیقه مخاطب است که کار سختی است. ولی شاید یک راه آن پیدا کردن قرابت های موسیقایی موسیقی نواحی با آن چیزی است که جوان ها گوش می دهند. همین طور یافتن قرابت موسیقی نواحی با موسیقی کشورهای حاشیه خلیج فارس است که برای مخاطب بسیار جذاب است. اگر هم بخواهیم موسیقی نواحی را به خیابان ببریم، باید توجه داشته باشیم که بطورمثال تعدادی از موسیقی ها اصلا در خیابان اجرا می شود، برخی وسعت صدایی سازشان مناسب خیابان نیست و برخی هم همراه با آداب و رسوم خاصی هستند که حتی به سالن هم آنها را نمی بریم؛ برای اینکه حالتی تصنعی پیدا می کند.


ـ آقای مهدوی! آیا تم خاصی برای جشنواره در نظر دارید؟
شاید بتوانیم «جاده ابریشم» را برای بخش بین الملل در نظر بگیریم البته اگر فرصت و توان مالی را داشته باشیم و هم بتوانیم سبک زندگی ایرانی یعنی خانواده محوری را در نظر بگیریم.
ـ نظرتان درباره ی نحوه حضور خبرنگاران در جشنواره چیست؟
مسئله این است که حضور خبرنگاران همیشه به بررسی مسائل کیفی ختم نمی شود و به حواشی پرداخته می شود. گاهی هم یک خبرنگار چیزی می نویسد و بقیه هم کپی می کنند. شاید اگر هر رسانه پرداختن به بخش متفاوتی از یک جشنواره را برعهده بگیرد، موثرتر باشد. حضور خبرنگاران از رسانه های مختلف همیشه تاثیر گذار بوده و آنجا که منصفانه به انعکاس رویدادها بدرستی پرداخته اند موجب رشد و ارتقاء در حوزه های مختلف ارائه جشنواره ها موثر واقع شده اند. فقط بحث بر سر چگونگی حضور است مانند آخرین جشنواره موسیقی نواحی که متفاوت از گذشته بود.
ـ چقدر می توانیم انتظار داشته باشیم که شما از جایگاه منتقد بودن خود خارج نشوید؟
من سر مواضع خودم هستم و همچنان بدنبال یک دبیرخانه دائمی برای این جشنواره هستم. تمام اهتمام و کوشش خودرا خواهم کرد هر آن چه را که در ادوار گذشته منتقد بوده ام را در راه خیر و صلاح موسیقی بکشانم و در این مسئولیت خطیر به نفع جایگاه شریف موسیقی و موسیقیدان ایرانی به کمک همراهان و همفکرانم تلاش کنم. یادمان نرود نقدها را منتقدان از زوایای مختلف وارد می کنند ولی ضمانت اجرائی بر آن نخواهد بود؛ چونکه همیشه موانعی وجود دارد که میان ایده آل گرایی تا واقعیت های موجود فاصله می اندازد. ایمان واثق دارم تجزیه وتحلیل کارشناسانه و در پاره ای از موارد پرداختن تخصصی خبرنگاران به موضوعات عین روند اصولی زیرساخت فراهم آوری کلیت برگزاری جشنواره ها خواهد بود.