خاطرات یك نوازنده از همكاری با زنده یاد داریوش مهرجویی:

مهرجویی تماس گرفت و گفت سنتورت را هم بیاور!

به گزارش آتلیه دات کام، یک نوازنده سنتور که در پروژه «لامینور» با مهرجویی همکاری کرده است، درباره ی حال و هوای او می گوید: «ای کاش بیشتر قدر استاد مهرجویی را می دانستیم؛ برای اینکه روزهای آخر خیلی ناراحت بود و احساس تنهایی بیشتری هم می کرد. بااینکه که همچنان فعالیت داشت و درحال ترجمه کتابی از ژان ـ پل سارتر بود. با اینحال دوست داشت باردیگر فعالیت کند ولی از فضای سینما و شرایطی که برای کار کردن خودش پیش آمده بود، دلچرکین بود.»

مهدی مرتضایی (نوازنده سنتور ) که در دو فیلم «سنتوری ۲» و «لامینور» به کارگردانی داریوش مهرجویی، با او همکاری داشته است، درباره ی آشنایی خود با مهرجویی به خبرنگار ایسنا می گوید: بحث آشنایی من و استاد مهرجویی به سال ۹۵ و پروژه «مرد پاییزی» (سنتوری ۲) برمی گردد که پروژه را شروع کردیم و ۱۱ قطعه موسیقی آماده کردیم که بنابر دلایلی فیلم نامه مجوز نگرفت و کار عقب افتاد. پس از آن هم در زمان ساخت فیلم «لامینور» به علت لطفی که به بنده داشتند، از من برای همکاری دعوت نمودند. استاد مهرجویی بواسطه علاقه زیادشان به ساز سنتور همیشه من را تشویق و حمایت می کردند و افتخار بزرگی بود که به عنوان نوازنده در کنار او بودم.
وی همینطور درباره ی تأثیر مهرجویی بر زندگی اش و خاصیت های اخلاقی او می گوید: زنده یاد مهرجویی بسیار انسان مهربانی بود و من بسیار از او آموختم. او دیدگاهی بسیار فلسفی به مسائل داشت و حضور در کنار او برای من تجربه خیلی عجیب و غریب و فوق العاده ای بود. هر دیالوگ و صحبت از او یک درس بود. با همه اعضای تیم برخورد خیلی صمیمی و دوستانه ای داشت که موجب می شد که به این فکر نماییم که او با وجود این که فرد بزرگی است ولی چقدر در عین حال افتاده و خاکی است. حرف هایی که می زد بسیار برای آینده ما تأثیرگذار بود. به ما می اظهار داشت که باید امیدوار باشیم. همیشه دغدغه مردم را داشت و حساس بود که جوان ها در زندگی خود هدفی داشته باشند و معتقد بود این هدف ها همه در کنار هم موجب می شوند، کشور به یک آبادانی برسد.
از مرتضایی سوال می نماییم که جایگاه موسیقی فیلم در ذهن زنده یاد مهرجویی چه جایگاهی داشت؟ که پاسخ می دهد: استاد مهرجویی شناخت عمیقی به موسیقی داشت. او موسیقی کلاسیک و موسیقی ایرانی را خیلی خوب می شناخت و نظراتی حرفه ای می داد؛ نه این که از سر احساس حرفی بزند. درحقیقت او عاشق موسیقی بود. خودش موسیقی می دانست و سنتور و پیانو می نواخت. به همین جهت اگر فیلم های قبلی او را بررسی کنید، متوجه می شوید که حضور موسیقی در فیلم های او بسیار پررنگ بود. به عقب هم که برگردیم، در فیلم «گاو» می بینیم، موسیقی تأثیر بالایی داشت و حتی سنتور آن فیلم را خود ایشان نواختند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا مهرجویی برای موسیقی آثارش ایده می داد یا دست آهنگساز را باز می گذاشت؟ توضیح می دهد: بله؛ او ایده داشت. درحقیقت موضوع و اتمسفر را به آهنگساز می دادند که بطورمثال یک فضای شاد، وهم آلود یا توهم زا برای فیلم می خواهند ولی دست آهنگساز را کاملا باز می گذاشتند و خلاقیت آزاد بود. پس از ساخته شدن موسیقی هم اگر جایی لازم بود، نظراتی برای اصلاح می دادند که اصولا نظرات ایشان درست بود. بطورمثال در فیلم «لامینور» در یکی از سکانس ها به من اظهار داشت: «مهدی! شما دستت باز است. یک دقیقه دست گرمی برای ما سنتور بزن ببینم چه می کنی!»
مرتضایی در آخر سخنانش می گوید: تک تک لحظاتی که به همراه استاد مهرجویی در کنار هم جمع شدیم، برایم خاطره است. از اتفاقی که افتاد بسیار متاسفم. بارها ما را به خلوت خودش دعوت می کرد. آخرین دیدارمان هم همین دو هفته پیش بود که تماس گرفت و گفت سنتورت را هم بیاور.




منبع: آتلیه دات كام