هنرمندی خاص که سوژه شد

آتلیه دات کام: به گزارش آتلیه دات کام، انیمیشن «من هبه زقوت هستم» به کارگردانی زیبا ارژنگ تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی در رابطه با یک هنرمند فلسطینی است.

به گزارش آتلیه دات کام به نقل از ایسنا، زیبا ارژنگ کارگردان انیمیشن در رابطه با مبحث فیلم خود اظهار داشت: این انیمیشن برپایه نقاشی های یک بانوی فلسطینی ایجاد می شود. هبه زقوت نقاش و آرتیست فلسطینی تبار بود و در غزه زندگی می کرد، او به همراه دو پسرش در حملات گسترده اسرائیل به غزه در پاییز سال پیش (۱۳ اکتبر ۲۰۲۳) شهید شد و تمام تابلوهای این هنرمند در این حادثه سوختند و نابود شدند.
وی ادامه داد: داستان زندگی هبه زقوت با تابلوهایی که خودش کشیده روایت می شود. گویی هر تابلو جان می گیرد و با پرداختن به آن با قسمتی از زندگی او آشنا می شویم. هبه زقوت سه هفته پیش از کشته شدنش ویدئویی از آثارش را برای گالری داری در قدس فرستاد و درخواست نمود نمایشگاهی از تابلوهایش در سرزمین اشغال شده آبا و اجدادی اش، قدس، برگزار کند تابلوهای این هنرمند را همراه با گالری دار می بینیم.

ارژنگ در رابطه با نحوه شکل گیری ایده و دلیل پرداختن به چنین موضوعی توضیح داد: من هم مثل خیلی از افراد خبرهای روز ایران و جهان را دنبال می کنم و همیشه دیدن جنگ در کشورهای مختلف برایم ناخوشایند بوده، اما چیزی که بیشتر از همه آزاردهنده است، کشته شدن زنان و کودکانی است که درحال زندگی روزمره خودشان هستند و کاری به جنگ ندارند اما جنگ به سراغشان آمده است. آمار کشتار اسرائیل در غزه وحشتناک است؛ از اکتبر سال پیش تابحال ۳۴ هزار نفر در غزه کشته شده اند که ۶۹ درصد آنها زنان و کودکان بوده اند.

این کارگردان افزود: در خبرهای سال پیش خبر شهادت چندین هنرمند فلسطینی را دیدم که هبه زقوت یکی از آنها بود. نقاشی های آن سرشار از زندگی بودند. تابلوهایی در رابطه با غزه با ساختمان های رنگارنگ و شاد با آتش بازی در آسمان شب هایش، کبوترهای سفید، زن هایی با لباس های محلی فلسطینی و... توجه ام را جلب کرد و در رابطه با اش بیشتر تحقیق کردم و پس از اینکه فهمیدم تمام تابلوهای این هنرمند در آتش سوخته با خودم گفتم دوست دارم با ساختن این کار دنیای نقاشی های وی را باردیگر زنده کنم.
این کارگردان در پاسخ به این پرسش که در پرداختن به این موضوع (هبه زقوت) چقدر نگاه آرتیستیک و چقدر ایدئولوژیک وجود داشته است، مطرح کرد: با عنایت به این که داستان با استفاده از نقوش تابلوهای نقاشی روایت می شود، کاری که در فیلمهای قبلی ام انجام داده ام، استفاده از نقوش برای روایت داستان خود فرمی متفاوت و نو برای بیان داستان بوجود می آورد. در انیمیشن قبلی ام «خورشید آسمان، خورشید کاشی» داستان توسط نقوش روی کاشی روایت می شوند. در انیمیشن «محراب آرامش» کاراکتر داستان از فرش ها و گبه های مختلف عبور می کند و در انیمیشن «نقش» داستان نقش بزی است که بر روی کوزه سفالی زندگی می کند. در انیمیشن «ده برآفتاب» داستان بر روی تصاویری که در دست مردم ده است برای بیننده تعریف می شود و در انیمیشن «شهر من سردشت» که تلفیقی از فیلم زنده و نقاشی های روی گبه است، داستان جنگ بر روی گبه روایت می شود.

وی افزود: هبه زقوت خود دانش آموخته دانشگاه هنرهای زیبای غزه بود، نقاشی خوانده بود، چون این کار برپایه نقاشی های این هنرمند کار می شود بدون شک جنبه آرتیستیک کار قویتر از جنبه های دیگر است. خود من به شخصه علاقه ای به ساخت کارهای شعارزده ندارم اما حتما نگاه و احساس شخصی من نسبت به تنفری که به جنگ و کشتار زنان و کودکان بی دفاع دارم در کار احساس خواهد شد.

کارگردان انیمیشن «من هبه زقوت هستم» اظهار داشت: این انیمیشن دوبعدی در زمانی حدود هفت دقیقه روایت می شود و ساخت آن یک سال به طول می انجامد و در حال حاضر هم در مرحله پیش تولید این فیلم انیمیشن هستم.

ارژنگ در رابطه با همکاری با مرکز گسترش توضیح داد: همکاری با مرکز گسترش یکی از اتفاق های خوب زندگی هنری من است. حمایت های مرکز چه از لحاظ مالی، چه از لحاظ راهنمایی علمی اساتیدی که بعنوان اعضای گروه شورای انیمیشن هستند و چه از لحاظ خبری برای من بسیار مفید بوده است. مراکزی که در ایران از ساخت انیمیشن های کوتاه هنری حمایت می کنند، خیلی کم و اندک هستند و به تعداد انگشت های یک دست هم نمی رسند. بدون شک مرکز گسترش یکی از مهم ترین مراکز پشتیبانی از ساخت انیمیشن های کوتاه هنری در ایران است.
وی ادامه داد: پیش از این انیمیشن کوتاه «خورشید آسمان، خورشید کاشی» را با حمایت و همکاری مرکز گسترش ساختم که ۶۴ حضور جهانی داشت و چندین جایزه بین المللی دریافت کرد.

زیبا ارژنگ در انتها در رابطه با اوضاع کنونی انیمیشن اظهار داشت: در یک دهه اخیر انیمیشن های کوتاه هنری ایران پیشرفت قابل ملاحظه ای داشتند که بدون شک به خاطر حمایت های مرکز گسترش در درجه اول و پس از آن کانون پرورش فکری است. دیدن موفقیت فیلمهای کوتاه هنری فیلمسازان حیطه انیمیشن در سراسر جهان در معتبرترین جشنواره های جهانی که هر هفته شاهد آن هستیم، سبب شادمانی و امیدواری است اما نگرانی من بابت خبرهای است که در رابطه با جدا شدن تولید انیمیشن از فعالیتهای مرکز گسترش می شنوم که امیدوارم درست نباشد. این که تنها تولیدکننده انیمیشن در ایران بنیاد پویانمایی باشد کمی عجیب است. تاسیس بنیادی برای انیمیشن ایران خودش خبری فوق العاده و عالی است اما همانطور که عرض کردم مراکزی که از ساخت انیمیشن کوتاه هنری حمایت می کنند بسیار اندک هستند. لطفاً این تعداد کم را کمتر نکنید. با آرزوی این که حمایت های مرکز گسترش بعنوان بهترین و مهم ترین حامی در زمینه ساخت انیمیشن های کوتاه هنری ادامه داشته باشد.





منبع: atolieh.com