قبل از این که بیرون بروید و عکس های ماتی حرکت خود را بگیرید، چند چیز هست که به آنها نیاز خواهید داشت.
من شخصا تنها
دوربین و لنز مورد نظرم را با خودم حمل می کنم تا وزن لوازم را حداقل ممکن نگه دارم.
دوربین انتخابی من Canon 6D با Canon 16-35mm f/4 L است. با این حال، اغلب وقت هایی هست که من از لنز ۵۰mm f/1.8 STM برای عکس های پنینگ استفاده می کنم، بسته به این که چقدر از سوژه دور ایستاده ام.
هنگام گرفتن یک عکس دارای ماتی حرکت یا motion blur، شما باید
دوربین خود را تا حد ممکن ثابت و بی حرکت نگه دارید یا با یک ساختار نزدیک مانند نیمکت پارک یا علامت خیابانی تعادل آن را حفظ کنید. استفاده از سه پایه گرفتن عکس را بسیار آسان تر می کند چون لازم نیست در مورد ثابت نگه داشتن
دوربین خود نگران باشید. علاوه بر این، یک فیلتر ND می تواند به کاهش مقدار نور و نوردهی بیش از حد کمک کند، در واقع به شما اجازه می دهد تا عکس های ماتی حرکت را در طول روز بگیرید.
بسیاری از اوقات، شما باید برای به دست آوردن عکس های ماتی حرکت در مُد نوردهی دستی
عکاسی کنید، که به میزان حرکتی که می خواهید داشته باشید بستگی دارد. بسته به زمان روز، تنظیمات من همیشه متفاوت هستند و چند چیز هست که یکسان باقی می مانند. در این مطلب، من به روند و تنظیماتی که برای گرفتن عکس زیر داشتم، خواهم پرداخت.
شکوفایی، اثر میتول شاه (Mitul Shah) – Canon EOS 6D; Canon 16-35mm/ƒ/۲۹/۱/۱۰s/ISO 100
من در طول روز آن بیرون در حال
عکاسی بودم و از یکی از مکان های محبوب تورنتو یعنی ساختمان گودرهام دیدن کردم. از آنجا که قبلا از تمام زوایای ساختمان عکس گرفته شده است، من تصمیم گرفتم با اضافه کردن تاری حرکتی آن را به شیوه خودم تغییر دهم. برای این عکس، من چند هدف داشتم: بیش از حد تاری نداشته باشم و یک تاکسی در حال حرکت داشته باشم. همچنین، از آنجا که رنگ سقف تاکسی با نوک ساختمان یکی بود – و رنگ درها با کناره های ساختمان یکسان بود – مجبور شدم به جای یک ماشین معمولی، منتظر آن تاکسی بمانم. از آنجا که یک سه پایه به همراه نداشتم، یک سکو پیدا کردم تا دوربینم را بر روی آن قرار دهم و منتظر لحظه مناسب ماندم.
ایزوی من بر روی کمترین مقدار ممکن تنظیم شد، که ۱۰۰ بود، به علت این واقعیت که مقدار زیادی نور وجود داشت. خوشبختانه، آسمان ابری انعطاف پذیری را برای من میسر ساخت. علاوه بر این، برای کاهش میزان نور ورودی به دوربینم، من دیافراگم را بر روی بسته ترین مقدار ممکن تنظیم کردم، که f/29 بود. برای ثبت تاری حرکت واقعی، من باید با سرعت شاتر بازی می کردم قبل از این که بتوانم عکسی که می خواستم را بگیرم؛ همه چیز وابسته به سرعت ماشین بود. اگر ماشین خیلی آهسته حرکت می کرد، من مجبور بودم سرعت شاترم را به طور قابل توجهی کم کنم – که به یک عکس بیش از حد نوردهی شده منجر می شد. من موفق شدم عکسم را با سرعت شاتر ۱/۱۰ ثانیه، بدون هیچ نوردهی بیش از حدی ثبت کنم – که عالی بود.
با این اوصاف، بسیار مهم است که درک کنید که شرایط روشنایی متفاوت خواهد بود، اما اگر دارید در طول روز عکس می گیرید، تنظیمات مطلوب این است که ایزو تا حد ممکن پایین و دیافراگم تا حد ممکن ببندید (ضرایب اف بزرگ). سرعت شاتر شما به نور، سرعت اجسام در حال حرکت، و در واقع به آنچه در حال
عکاسی از آن هستید بستگی دارد.
توجه: در هر صورت، با انتخاب یک دیافراگم بسته و کاهش ایزو، برای
عکاسی و ثبت ماتی حرکت (که به سرعت شاتر آهسته نیاز دارد) در طول روز ممکن است به فیلتر کاهنده نور (ND) نیاز پیدا کنید.
پس پردازش
عکس اصلی، قبل از پس پردازش
آخرین مرحله پس پردازش است. من فکر می کنم مهم است که بتوانید ماتی حرکت را برجسته کرده و توجه بیننده را به سمت آن جلب کنید. برای این عکس، من کاپوت و بدنه تاکسی را با ساختمان گودرهام تطبیق دادم؛ بنابراین، اشباع (Saturation) آن دو رنگ را افزایش داده و اشباع تمام چیزهای اطراف آن را کم کردم. همانطور که می توانید ببینید، ساختمان ها در پس زمینه تقریبا هیچ رنگی ندارند. علاوه بر این، من از ابزار Clone Stamp برای حذف نور چراغ راهنما در کادر استفاده کردم چون به نظر من حواس پرت کننده بود.
به طور خلاصه، مطمئن شوید که پس پردازش شما تمرکز را بر تاری حرکتی حفظ می کند.
نتیجه گیری