در گفت وگوی اختصاصی با آتلیه دات كام

لوریس چکناواریان: اسپانسر ندارم کارهایم را ضبط کنم!

آتلیه دات کام: به گزارش آتلیه دات کام، لوریس چکناواریان (آهنگساز) مدت ها بود که در انظار عمومی دیده نشده بود اما روز گذشته (هشتم اسفندماه ۱۴۰۲) طی رویدادی از اثری که این هنرمند برای زنده یاد مریم میرزاخانی (نابغه ریاضی) ساخته بود، رونمایی گردید که در همین راستا این فرصت را مغتنم شمردیم و گفت و گویی داشتیم با او در رابطه با حال و هوای این روزهایش...

لوریس چکناواریان (آهنگساز و رهبر ارکستر) درباره فعالیتهای این روزهای خود در گفتگوی اختصاصی با ایسنا می گوید: در این زمان مرتب اثر می نوشتم؛ تا جایی که تعداد آثارم به ۱۱۰ اثر موسیقی و بیشتر از ۱۵ هزار صفحه رسید. در این اواخر روی داستان های ادبی مانند نمایشنامه شکسپیر، آثار فرانتس کافکا (نویسنده)، فریدریش شیلر (نمایشنامه نویس و فیلسوف)، صادق هدایت و.. کارهایی را نوشته ام. موسیقی «سیاوش نامه» را تمام کردم، «گیلگمش» را هم همچنین.
همینطور از این آهنگساز سوال می نماییم که آیا برنامه ای برای ضبط آثارش دارد؟ که می گوید: ضبط اثر اسپانسر می خواهد که متأسفانه من ندارم. آخرین اسپانسرم بانک سامان بود که چند سال پیش کمک کرد «کوروش کبیر» را ضبط کردیم ولی برای آثاری مانند «سوئیت تختی» یا «سوئیت مولانا» اسپانسری ندارم که به من کمک نماید تا با ارکسترهای معتبر آثارم را ضبط کنم؛ البته حداقل با صدای کامپیوتر میتوان نتیجه ای از این آثار را شنید ولی این به هر حال که صدای واقعی آثارم نیست و باید با ارکسترهای معتبر اروپایی کارهایم را ضبط کنم؛ چونکه ارکسترهای داخل ایران این قابلیت را ندارند.
این هنرمند همینطور ضمن اشاره به ساخت اثر «تراژدی میرزاخانی» توضیح می دهد: بعنوان یک فرد ایرانی همیشه افتخار می کردم که هموطنی در این سطح جهانی داشتم. چند وقت پیش می خواستم اخبار را چک کنم که عکس او خود به خود روی صفحه موبایل من ظاهر شد. در همین لحظه احساس غریبی به من دست داد و ارتباط عجیبی با او برقرار کردم که تحت تاثیر همین حس این اثر را نوشتم.
او ادامه می دهد: این اثر چهار بخش دارد که بخش اول و آخرش اعتراض است، بخش دوم جوانی خانم میرزاخانی و بخش سوم مرگ و تشییع پیکر او است. از آنجاییکه موسیقی خودش علم است، این اثر را کاملا روی پایه های علمی نوشتم؛ موسیقی ای ننوشتم که مردم از ملودی های آن لذت ببرند به هر حال موسیقی پاپ که نیست. این اثر ۱۷ دقیقه است.