روایت ساخت مجسمه بیتا فرهی و رونمایی از گنجینه این بازیگر

به گزارش آتلیه دات کام، سازنده تندیس بیتا فرهی با اشاره به اینکه بانی ساخت این مجسمه خود این هنرمند فقید بوده است، اظهار داشت: سال قبل مشغول ساخت مجسمه ای بودم و زمانیکه خانم فرهی تصاویر در ارتباط با آنرا مشاهده کرد به شوخی از من پرسید چه زمان مجسمه مرا می سازی. قصد داشتم بمناسبت تولدشان سردیسی کوچک را تقدیم کنم اما این اتفاق رخ نداد.

به گزارش آتلیه دات کام به نقل از ایسنا، روز گذشته، ۲۴ مردادماه در حالیکه ۹ ماه از درگذشت بیتا فرهی می گذرد، مجسمه هایپررئال وی در موزه سینما رونمایی گردید. این اولین تندیس از یک بازیگر زن است که در موزه سینما جانمایی شده و علاوه بر آن یادگاری های این بازیگر هم در موزه نگه داری خواهد شد.
در مراسمی که شب قبل بعنوان آیین رونمایی از گنجینه و تندیس زنده یاد بیتا فرهی در موزه سینمای ایران برگزار شد، دختر این هنرمند، محمود کلاری، احترام برمند، علی دهکردی، سهیلا رضوی، کاوه آفاق و رضا یزدانی صحبت کردند.
همینطور نجمه جودکی که اجرای مراسم را برعهده داشت، ابتدا بیان نمود: بیتا فرهی هنرمندی بود که مسیر هنر را برای خیلی از زنان حاضر در سینمای ایران هموار کرد. من بعنوان یک زن جوان در زمینه هنر راهی هموار را طی کردم در حالیکه امثال بیتا فرهی برای موفقیت در این حوزه مسیری پرچالش پیش روی خود داشتند. با خود فکر می کنم که چطور او توانسته به شکل توامان یک مادر نمونه، رفیقی خوب و آرتیستی بزرگ باشد. کارهای ما در این جهان ماندگار خواهد شد و خوش بحال بیتا فرهی که آثار وی در تاریخ سینمای ایران مانا خواهد بود.
جودکی خاطرنشان کرد: تندیسی که امروز در موزه سینما از آن رونمایی شده است، مزین به لباس های شخصی این هنرمند است. همینطور نخستین تندیس از یک بازیگر زن که در موزه سینما قرار می گیرد متعلق به خانم فرهی است.


خاطرات مادرم را به تپش زندگی سپردم
در ادامه مهسا قریشی -فرزند زنده یاد بیتا فرهی - اظهار داشت: چند روز بیشتر از پرواز ابدی بی همتا مادرم نگذشته بود و غم نبودنش برای من بسیار سنگین و باورناپذیر بود. با دوستان نزدیک مادر نشسته بودیم و از او سخن می گفتیم و از این کوچ ناگهانی پریشان و غمگین بودیم. از این که چگونه می توانیم یاد و خاطره بانوی سینمای ایران را زنده نگه داریم نگران بودیم. برای این درد، تنها تسکینی که یافتیم این بود که راه و یاد او را ادامه دهیم و خاطراتش را به تپش زندگی بسپاریم و میان دیدارها تقسیم نماییم، چونکه او کسی است که در ضمیر ما قرار دارد. سپس این تندیس آفریده شد به یاد آفرینش های هنرمندانه او که همواره در گوشه ضمیر و دل ما جاودانه بماند.
وی افزود: ما فرزندان هنرمندان وظیفه بزرگی بر دوش داریم، وظیفه ای که به پاس عشق و هنرشان، یادشان را جاودان نگه دارد و میراث آنها را به نسل های بعد بسپارد. از افروز بوجاریا و مرتضی سعیدی (طراح تندیس) و دوستان هنرمند تشکر می کنم که با عشق و هنر خود به همراه یک گروه حرفه ای، این تندیس جاودانه از یاد مادر را خلق کردند. همینطور کمال تشکر را از آزیتا موگویی دوست وفادار و دیرینه مادرم و دکتر اسماعیلی - مدیرعامل موزه سینما - که زمینه ورود این تندیس به موزه سینما را فراهم کردند دارم.





فرهی در افراد تاثیری مثبت باقی می گذاشت
در ادامه این مراسم محمود کلاری، مدیر فیلمبرداری سینمای ایران هم اظهار داشت: نقشی که خانم فرهی در ذهن و خاطره من دارد سبب شد تا خویش را به این مراسم برسانم. من یک تجربه ویژه در سینمای ایران داشتم که متعلق به فیلم «بانو» به کارگردانی مرحوم داریوش مهرجویی بود. در آن اثر من بعنوان بازیگر مقابل دوربین رفتم اما در ابتدا بسیار تلاش کردم تا از انجام این کار اجتناب کنم، چونکه این اتفاق را در توان خود نمی دیدم. یادم است که خانم فرهی با من تماس گرفتند و گفتند آقای مهرجویی برای آن نقش فرد دیگری را به جز تو نمی بیند و بنابراین بهتر است پیشنهاد او را قبول کنم. به فرهی گفتم دلیل تردیدم اینست که چیزی از بازیگری نمی دانم و وی در پاسخ گفت من هم زمانیکه برای «هامون» دعوت شدم دقیقاً همین وضعیت را داشتم.
کلاری اضافه کرد: دلگرمی وی در زمان فیلمبرداری هم ادامه پیدا کرد با وجود آن که خسرو شکیبایی و داریوش مهرجویی از دوستان نزدیک من بودند، اما انرژی حضور در مقابل دوربین تنها از طرف بیتا فرهی به من منتقل شد.
مدیر فیلمبرداری «سرب» خاطرنشان کرد: میتوان به شکل مفصل در رابطه با شیوه بازیگری و همچنین درک، فهم، شناخت و نوع جهان بینی خانم فرهی صحبت کرد اما مهم ترین نکته که در رابطه با ایشان مثال زدنی است، شخصیت ویژه اوست. فرهی در یک خانواده آریستوکرات (اشرافی) به دنیا آمد و در خارج از ایران به تحصیل هنر پرداخته بود و جایگاه و موقعیتی که از آن برخوردار بود، حالتی را ایجاب می کرد که جلوه ای در حد و اندازه خود داشته باشد و این اتفاق بشکلی ویژه برای او رخ داد.
کلاری بیان داشت: شیوه بازیگری بیتا فرهی برای من تعجب آور بود. به یاد دارم که احساس وی در فیلم «کیمیا»، در تمام مدت زمان فیلمبرداری در اثر جاری بود. فرهی هر روز در بین خانواده های جنگ زده آبادانی حاضر می شد و با این افراد در ارتباط نزدیکی بود. در سکانسی از فیلم که وی در نخلستان از دست عراقی ها فرار می کرد درخواست داشت تا بچه ای واقعی را در آغوش بکشد تا حس دلهره را بهتر بتواند به مخاطب منتقل کند. فرهی یک بازیگر تکنیکی نبود و همواره نقش را به دل و جان خود منتقل کرده و احساسات خویش را بشکلی حقیقی بروز می داد.
او در آخر صحبت های خود اظهار داشت: فرهی در پشت صحنه آثاری که با او همکاری داشتم، حضوری بی حاشیه را ثبت کرده و بر همه افراد تاثیری ویژه و واقعی برجای می گذاشت. او فردی صادق بود و شخصیتی بی پیرایه داشت و جای او برای همیشه در سینمای ایران خالی خواهد بود.
موزه سینما اثبات می کند مرگ با شخصیت هنرمند نسبتی ندارد
علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما هم در سخنانی اظهار داشت: بیتا فرهی همچنان در بین ما حضور دارد و این مورد به جادوی هنر و شخصیت والای او بازمی گردد. خانم فرهی در زمره هنرمندان و بازیگرانی قرار می گیرد که به معنای واقعی کلمه دارای شخصیتی حقیقتی بودند. او دارای مجموعه ای از خصوصیت های مثبت بود و همین مساله او را در جایگاهی ممتاز و متمایز از دیگران قرار می داد. فرهی بازیگری غریزی، عاطفی و حسی بود و میتوان شیوه مواجه او با نقش را در محیط آکادمیک بعنوان یک نمونه از بازی غریری در معرض دید هنرجویان قرار داد. از مجموعه موزه سینما برای به انجام رسیدن این حرکت زیبا و مهم سپاسگزارم چونکه موزه سینما مکانی است که اثبات می کند مرگ با شخصیت یک هنرمند نسبتی ندارد.



بیتا فرهی به وطن خود عشق می ورزید
در ادامه احترام برومند، گوینده و بازیگر پیشکسوت سینما هم اظهار داشت: بیتا فرهی در طول دوران کاری خود در نقش های متفاوتی حاضر شد و از احساس خود برای بروز خصوصیت های هر شخصیت بهره بسیاری می برد. برای مثال حضور وی در فیلم «کیمیا» نتیجه ای درخشان به همراه داشت. او همواره بگونه ای با دیگران رفتار می کرد که طرف مقابل فکر می کرد که فرهی صمیمی ترین فرد نسبت به اوست.
برومند اضافه کرد: این هنرمند از حضور در کنار دیگران لذت می برد و به وطن خود عشق می ورزید و این نکته ای بسیار ارزشمند بود. زمانیکه برای دیدار دختر خود عازم خارج از کشور می شد، برای حضور باردیگر در ایران لحظه شماری می کرد و هیچ کجای این دنیا را به کشور خود ترجیح نمی داد. من یک هنرمند بسیار با احساس و دوستی نزدیک را از دست دادم. فرهی به شعر، خطاطی، نقاشی و عالم هنر عشق می ورزید. از دکتر اسماعیلی برای تدارک این مراسم سپاسگزارم.
فرهی نمونه ای از یک زن با خصلت نیک بود
آزیتا موگویی، تهیه کننده و کارگردان سینمای ایران و از دوستان نزدیک بیتا فرهی هم بیان داشت: من در زندگی خود با دو وجه از شخصیت بیتا فرهی مواجه بودم. یکی دارای شمایل آرتیستی از یک زن مدرن امروزی با شهرت فراگیر و دیگری در ارتباط با احوالات برآمده از یک دوستی عمیق سی ساله.
موگویی با اشاره به اینکه فرهی دارای خصلت های نیک انسان های برجسته بود، اضافه کرد: او همواره در جهت حل اختلافات میان افراد کوشیده و در زندگی شخصی خود نظم چشمگیر را اعمال می کرد و افراد نزدیک به او از این مورد آگاهی دارند. فرهی فردی بسیار باسواد و بی ادعا بود و من هیچگاه از وی در هیچ زمینه ای شاهد رفتاری خودنمایانه نبودم. او برآمده از یک خانواده اصیل بود و در عین حال رفتاری مهربانانه با همه افراد داشت.
نباید نقش زنان را در سینمای ایران نادیده بگیریم
در قسمت دیگر این مراسم فاطمه محمدی عضو هیئت مدیره موزه سینما اظهار داشت: نباید نقش زنان را در سینمای ایران نادیده بگیریم. زنان سینمای ایران در تمام جهان جایگاه و مقامی ویژه دارند که قابل الگو برداری و تکرار نیستند. من خلا وجود بیتا فرهی را باور ندارم و گمان می کنم این هنرمندان با نگاه ویژه و نقش مهم خود هیچ گاه تمام شدنی نیستند.
وی خاطرنشان کرد: موزه سینما یک گنجینه سینمایی است و یک خانه همیشگی برای اهالی سینمای ایران محسوب می شود. از مهسا قریشی دختر بیتا فرهی به سبب عرضه ایده درخشان ساخت تندیس این هنرمند بزرگ تشکر می کنم. امیدوارم بتوانیم میزبان و امانت دار خوبی برای گنجینه های سینمای ایران باشیم. ما در تلاش هستیم تا در موزه سینما نقش هنرمندان زن را بگونه ای برجسته نماییم و امیدوارم این مسیر در سالهای آتی هم ادامه داشته باشد.
کاوه آفاق خواننده و موزیستن صاحب سبک هم اظهار داشت: برای من حضور در این مراسم سبب افتخار است. آخرین بار خانم فرهی را در موزه سینما ملاقات کردم و آن زمان فکر نمی کردم دیدار ما برای آخرین بار است. بسیار خوشحالم که چنین برنامه ای برای خانم فرهی ترتیب داده شده است.
سپس رضا یزدانی، خواننده و بازیگر هم اظهار داشت: متاسفانه زمانیکه خانم فرهی از میان ما رفتند من در ایران نبودم و نتوانستم در مراسم او حاضر باشم. در دو پروژه همچون مجموعه «از یادها رفته» خانم فرهی نقش مادر من را ایفا کردند و در طول دو سال فیلمبرداری آن کار، خاطرات خیلی از او برایم باقی مانده است.
یزدانی بیان داشت: فرهی هنرمندی بسیار عزیز و مهربان بوده و خبر درگذشت او برای من بسیار تلخ و شوکه کننده بود. یک ماه قبل از درگذشت فرهی به همراه اندیشه فولادوند به خانه او رفتیم و ایشان یکی از کارهای مشترک ما را شنیدند. فرهی از من خواست آن قطعه موسیقی را در اختیار او بگذارم تا سناریویی برای ساخت ویدئو آن آماده کند، اما متاسفانه فرصت این همکاری هیچگاه میسر نشد.
مرتضی سعیدی سازنده تندیس بیتا فرهی هم اظهار داشت: بانی ساخت این مجسمه سرکار خانم فرهی بودند. سال قبل مشغول ساخت مجسمه ای بودم و زمانیکه بیتا فرهی تصاویر در ارتباط با آنرا مشاهده کرد به شوخی از من پرسید چه زمان مجسمه در ارتباط با من را می سازی. قصد داشتم بمناسبت تولد خانم فرهی سردیسی کوچک را به او تقدیم کنم اما این اتفاق رخ نداد. در ساخت این تندیس سعی کردیم تا جزئیات بسیاری را اعمال نماییم.
سهیلا رضوی، بازیگر پیشکسوت سینمای ایران و از دوستان نزدیک بیتا فرهی ضمن قرائت یکی از شعرهای مورد علاقه بیتا فرهی، اظهار داشت: همکاران من در این جمع به خصلت ها و خصوصیت های این هنرمند اشاره کردند. سابقه دوستی من، بیتا فرهی و آزیتا موگویی به سی سال می رسد و به مدت ۲۷ سال همسایه او بودم. اینروزها هنگام عبور از مقابل خانه او با چراغ های خاموش موجه شده و بسیار غمگین می شوم. بیتا برای من همچون یک خواهر بود.
در این مراسم هلیا امامی، علی اوجی، مهدی کوشکی، اکرم محمدی، سام قریبیان، محمود گبرلو، نسرین میرشب از دیگر حاضران بودند.



منبع: آتلیه دات كام