از ارکستر سمفونیک تهران و آن جشن بی کران چه خبر؟

آتلیه دات کام: به گزارش آتلیه دات کام، ۲۹ شهریورماه بود که ارکستر سمفونیک تهران به رهبری آرش گوران به صحنه رفت و اجرایی را نشان داد که همه را به آینده امیدوار کرد؛ امیدی که بعد از رخوتی طولانی نوید روزهای خوب برای این ارکستر را می داد...

به گزارش آتلیه دات کام به نقل از ایسنا، ۸ مهرماه سال ۱۴۰۲ بود که منوچهر صهبائی توسط مهدی سالم ـ مدیرعامل وقت بنیاد رودکی ـ بعد از حاشیه های فراوان و اخراج ۴۰ نوازنده بعنوان رهبر دائم ارکستر سمفونیک تهران ارائه شد. این انتصاب در حالی انجام گرفت که ارکستر با چالش های گوناگونی همچون انتخاب رهبر ثابت و چگونگی حضور نوازندگان در این ارکستر مواجه بود.
با وجود حضور رهبر ثابت و برگزاری تعدادی اجرای صحنه ای در تالار وحدت اما نمی توان منکر وجود رخوتی نسبی در بین نوازندگان بود تا این که حدود دو هفته پیش خبر اجرای ارکستر سمفونیک تهران به رهبری آرش گوران بعنوان رهبر میهمان منتشر گردید که با عنایت به سابقه حضور وی در ارکستر فیلارمونیک توقع یک اجرای متفاوت در ارکستر سمفونیک را بوجود آورده بود.
این اجرا در واپسین روزهای تابستان با عنوان «تهران؛ جشن بی کران...» روی صحنه رفت. اجرایی با رپرتواری متشکل از «سوئیت طوفان برفی در ۹ قسمت» اثر گئورگی شویریدوف آهنگساز روس، «رقص شماره ۲» اثر آرتورو مارکز آهنگساز مکزیکی، «سوئیت ماسکراد در ۵ قسمت» اثر آرام خاچاطوریان و «شهر شگفت انگیز» اثر لئونارد برنستاین که متفاوت و مخاطب پسند محسوب می شد و به قول خیلی از هالی رسانه و منتقدان یک حرکت رو به جلو برای ارکستر سمفونیک تهران به حساب می آید.
این اجرا در حالی برگزار شده بود که پدرام فریوسفی بعنوان یک چهره شاخص در زمینه نوازندگی کنسرت مایستر بود و امیرعباس ستایشگر ـ معاون آفرینش های بنیاد فرهنگی هنری رودکی ـ در یادداشتی متفاوت برای بروشور این اجرا نوشته بود: «ارکستر سمفونیک تهران یک نماد فرهنگی است. یک صورت تمام عیار از معنایی هنری در قامت صداها؛ و اجرای پیش رو تلاشی ستودنی از هماهنگی رهبر ارکستر با نوازندگانی است که محبت شان به یکدیگر سرازیر و مدام است. پیچیدگی رپرتوار اجرایی از یک سو و زمان بندی فشرده از سویی دیگر کار را برای هر کاردانی سخت می نمود.
اما این جمع محترم با تدبیر و مشورت شورای هنری ارکسترها، کوشش کرد با ضعیفی عهد نبسته باشد و توان بالای خویش را در این شب ها به قضاوت گوش ها بسپرد، امشب روی این صحنه حضور دارند با صدایی رسا اعلام کنند: ما را از هَروَله موج ها هراسی نیست.
آمدند تا بگویند: امید و تلاش، خورشید فروزان در قلب خانگی تک تک هنرمندان ارکستراست. امروز در تلاقی تصورها ایستاده ایم. آن جا که نگاه آیندگان به جای پُرِ ما است. آن جا که هرچه هست، عشق ما است. ایمان ما است، ایرانِ ما است.»
هرچند دوهفته زمان بسیار کمی است برای بسیار کمی برای قضاوت و ارزیابی برنامه های آتی ارکستر سمفونیک تهران است اما به نظر می آید که این اجرا خبر از حال و هوای جدیدی از نحوه اداره و مدیریت ارکستر سمفونیک تهران می دهد. شنیده ها از آن حکایت می کند که خیلی از نوازندگان خواستار حضور نصیر حیدریان بعنوان رهبر ثابت ارکستر سمفونیک هستند و از طرفی شنیده می شود که بنیاد رودکی می خواهد به همکاری با رهبران ثابت خاتمه دهد و فصل های هنری ارکستر سمفونیک تهران را با حضور رهبران میهمان ادامه دهد.
حالا باید منتظر ماند و دید که فصل جدید فعالیتهای ارکستر سمفونیک تهران با کدام استراتژی شروع به کار می کند؛ حضور رهبر دائم یا همکاری با رهبران میهمان؟



منبع: atolieh.com