تکنیک فوکوس و ترکیب بندی مجدد در عکاسی

دوربین های دیجیتال مجموعه ای از مربع ها یا نقاطی دارند، که وقتی از میان منظره یاب نگاه می کنید آنها را می بینید، که نشان دهنده نقاطی هستند که در آنها دوربین قادر به فوکوس است. سوژه خود را بر روی یکی از آن نقاط فوکوس قرار دهید، دکمه شاتر را فشار دهید، و آن وقت یک تصویر شارپ خوب به دست خواهید آورد… معمولا.

اما، گاهی اوقات دوربین شما نقطه صحیح را روشن نمی کند، یا سوژه شما خارج از محدوده نقاط فوکوس است، یا می خواهید یک نقطه خاص را انتخاب کنید اما در جابجا کردن سریع دکمه ها بر روی دوربین خود مشکل دارید. اگر اینطور است، یا اگر می خواهید یک روش جدید استفاده از دوربین خود را بررسی کنید، ممکن است بخواهید تکنیک فوکوس و ترکیب بندی مجدد (focus and recompose) را امتحان کنید.

بچه ها دائما در حال حرکت هستند، بنابراین به جای گشتن به دنبال یک نقطه فوکوس خاص من از نقطه فوکوس مرکزی برای فوکوس بر روی کفش هایشان استفاده کردم و سپس بلافاصله قبل از گرفتن عکس، مجددا ترکیب بندی کردم. این یکی از تکنیک های فوکوس در عکاسی است که به آن «فوکوس و ترکیب بندی مجدد» گفته می شود.

همه دوربین های دیجیتال هنگام انتخاب نقاط فوکوسی که می خواهید استفاده کنید، چندین گزینه به شما می دهند، مانند:

– تمام خودکار (Full automatic) :

دوربین شما تصمیم می گیرد که از کدام نقطه استفاده کنید، و چه چیزی باید در فوکوس باشد، اغلب بر اساس این که چه چیزی از همه به منظره یاب نزدیک تر است.

– تشخیص چهره (Face Detect):

دوربین شما به صحنه نگاه می کند تا ببیند آیا هیچ چهره یا اولویتی بر چیزهای دیگر وجود دارد. اگر چند چهره وجود داشته باشد، معمولا به دنبال آنهایی می گردد که از همه نزدیک تر هستند.

– تک نقطه (Single Point):

شما یک نقطه را انتخاب می کنید تا در فوکوس باشد و دوربینتان قبل از گرفتن تصویر مطمئن می شود که این یک نقطه خاص واضح و شارپ باشد.

روش های دیگری نیز وجود دارند، اما اینها از همه متداول تر هستند. و همه آنها بسیار موثر می باشند، اما می توانند کمی محدود کننده نیز باشند. حالت خودکار و تشخیص چهره به طور کلی خوب عمل می کنند اما همیشه دقیق نیستند. اگر می خواهید خودتان نقطه فوکوس را انتخاب کنید، معمولا باید یک دکمه چرخان را بچرخانید یا یک دکمه را در پشت دوربین خود فشار دهید، که می تواند به قیمت لحظات باارزش شما تمام شده، و به چند عکس از دست رفته منجر شود. فوکوس و ترکیب بندی مجدد معادله را کمی معکوس می کند، و شما به جای جابجا کردن نقطه فوکوس، یک بار فوکوس می کنید و سپس دوربین خود را جابجا می کنید تا مجددا ترکیب بندی کرده و عکسی که می خواهید را به دست آورید.

فوکوس و ترکیب بندی مجدد فرآیندی است که در آن شما نقطه فوکوس را انتخاب می کنید، اغلب فقط یک نقطه یا مربع تکی در منظره یابتان، و فوکوس را با فشار دادن دکمه شاتر تا نیمه قفل می کنید. سپس با حرکت مچ دست خود دوربین را به صورت فیزیکی کمی به جلو و عقب، یا بالا و پایین می برید. با این کار عکس خود را مجددا ترکیب بندی کرده و همچنان فوکوس را در جایی که قفل کرده بودید حفظ خواهید کرد. کمی پیچیده به نظر می رسد، اما وقتی به این تکنیک عادت کنید، به سرعت ملکه ذهنتان می شود، و بسیار سریع تر از این است که هر بار برای انتخاب یک نقطه فوکوس با دکمه ها کلنجار بروید.

در تصویر زیر می توانید نمایش دقیقی از تمام ۵۱ نقطه فوکوس دوربین Nikon D750 مرا ببینید. متوجه خواهید شد که شیئی که من می خواستم بر روی آن فوکوس کنم، یعنی قرقره قرمز رنگ روی بازوی جرثقیل، بیرون از نقاط فوکوس دوربین من قرار می گیرد.

اگر مجبور بودم فقط به نقاط فوکوس دوربینم متکی باشم، نمی توانستم عکسی که می خواستم را بگیرم. با این حال، تکنیک فوکوس و ترکیب بندی مجدد یک راه حل آسان ارائه داد. تنها کاری که باید انجام می دادم این بود که بر روی قرقره بالایی فوکوس کنم، آن را با یک دکمه بر روی دوربینم قفل کنم، و سپس تنها با کمی پایین آوردن میدان دید دوربینم عکس را مجددا ترکیب بندی کنم. با استفاده از این روش من تصویری که می خواستم را به دست آوردم، و از تصویر نهایی راضی هستم.

با وجود این که بعضی از دوربین ها محدوده نقاط فوکوس بسیار گسترده تری دارند که می تواند به لبه های کادر برسد، اما انتخاب آنها یا جابجایی بین آنها با استفاده از دکمه های چرخان یا جهت دار روی دوربین وقت گیر است. تعداد نقاط فوکوس در برخی از دوربین ها به اندازه مدل های رده بالاتر زیاد نیست، که زمانی که سوژه شما بین دو نقطه قرار می گیرد می تواند ناامید کننده باشد، اما تکنیک فوکوس و ترکیب بندی مجدد می تواند این مشکل را نیز حل کند. من حتی از تمام ۵۱ نقطه فوکوس دوربینم استفاده نمی کنم، چون انتخاب یک نقطه از بین تنها ۱۱ نقطه بسیار سریع تر است، همانطور که می توانید در تصویر زیر ببینید، و سپس در صورت نیاز مجددا ترکیب بندی می کنم.

به دست آوردن فوکوس دقیق در جایی که می خواهید همیشه امکان پذیر نیست، اگر اجازه دهید دوربینتان همه کارها را برای شما انجام دهد.

این پرتره از یک دانشجوی سال دوم کالج (عکس بالا) یک مشکل بزرگ روش های فوکوس متداول را نشان می دهد، به خصوص در دوربین هایی که نقاط فوکوس زیادی ندارند. برای به دست آوردن نقطه فوکوس دقیقا بر روی چشم چپ او در جایی که می خواستم، تنها گزینه با استفاده از روش های متداول این بود که میدان دید دوربینم را کمی بالا ببرم، که به معنای به خطر انداختن ظاهر و کادربندی مورد نظر من در عکس بود. من به جای قربانی کردن دید هنری خود به خاطر محدودیت های دوربینم، نقطه مرکزی بالا (که با رنگ قرمز هایلایت شده) را انتخاب کردم، بر روی چشم او فوکوس کردم، و سپس کمی دوربین را بالا بردم و عکس گرفتم. از آنجا که من تنها از ۱۱ نقطه از ۵۱ نقطه فوکوس دوربینم استفاده می کردم، انتخاب یکی از آنها بسیار سریع تر بود تا این که چندین بار روی دکمه پشت دوربینم ضربه بزنم.

چشم های این کودک خارج از دسترس محدوده فوکوس دوربین من بودند، بنابراین از مربع بالا سمت چپ برای قفل کردن فوکوس و سپس ترکیب بندی مجدد برای به دست آوردن عکسی که می خواستم، استفاده کردم.

محدودیت های مهمی در مورد این روش وجود دارد، و برای هر نوع موقعیت عکاسی مناسب نیست. اکثر دوربین ها چند مُد فوکوس خودکار مختلف دارند، مانند:

تک نقطه ای (single):

دوربین یک بار فوکوس می کند و تا وقتی که شما یک عکس بگیرید مجددا فوکوس نمی کند

فوکوس پیوسته (continuous):

دوربین به طور پیوسته فوکوس مجدد می کند تا وقتی که یک عکس بگیرید.

اگر شما از سوژه های ایستا مانند مناظر و معماری عکس می گیرید، می توانید دوربین خود را بر روی حالت تک نقطه ای قرار دهید، که در آن تکنیک فوکوس و ترکیب بندی مجدد بسیار خوب عمل می کند.

با این حال، اگر از چیزهایی عکس می گیرید که همیشه در حال حرکت هستند، مانند خانواده ها، بچه ها، ورزش ها، اتومبیل ها، یا حیوانات، با استفاده از فوکوس پیوسته نتایج بهتری به دست خواهید آورد. در این موارد فوکوس و ترکیب بندی مجدد سخت است، چون به محض این که دوربین خود را جابجا کنید تا عکس خود را مجددا کادربندی کنید، نقطه فوکوس نیز جابجا می شود. در این موارد، من معمولا دوربینم را بر روی حالت فوکوس پیوسته قرار می دهم، در حالی که خودم جابجا می شوم تا عکسی که می خواهم را به دست آورم و از آنجا که سوژه معمولا تا آن موقع جابجا شده است، من به طور معمول فوکوس را قفل کرده، و عکس را مجددا ترکیب بندی می کنم.

یکی از سخت ترین جنبه های فوکوس و ترکیب بندی مجدد، عمل فیزیکی پایین نگه داشتن دکمه شاتر تا نیمه با انگشتتان است، در حالی که عکس خود را مجددا کادربندی می کنید. خوشبختانه اگر از فوکوس دکمه پشتی (back button focus) استفاده کنید می توانید این مشکل را حل کنید، تکنیکی که عمل فوکوس کردن را از عکس گرفتن جدا می کند. استفاده از فوکوس دکمه پشتی، همراه با تکنیک فوکوس و ترکیب بندی مجدد، رویکرد من را نسبت به عکاسی به کلی تغییر داده، و مرا به عنوان یک عکاس بسیار زیرک تر و انعطاف پذیرتر کرده است.

من از فوکوس و ترکیب بندی مجدد برای دستیابی به فوکوس دقیق بر روی لوگوی «T» تسلا استفاده کردم.

یک نکته دیگر در مورد فوکوس و ترکیب بندی مجدد که باید به آن توجه داشته باشید این است که نقاط فوکوس مرکزی بر روی اکثر دوربین ها معمولا حساس تر از نقاط نزدیک به لبه های کادر هستند، و در نتیجه می توانند فوکوس دقیق تری به دست آورند، به خصوص در نور کم. اگر شما از نقاط فوکوس بیرونی استفاده می کنید، تصاویر شما ممکن است همیشه خیلی شارپ نباشند، اما اگر با نقطه مرکزی فوکوس کرده و سپس عکس خود را مجددا ترکیب بندی کنید، احتمالا عکس های موفق بیشتری خواهید گرفت.

البته این کار برای عکاسی ماکرو یا موارد دیگری که در آن عمق میدان شما خیلی کم است توصیه نمی شود، چون هر حرکت کوچک دوربین به طور چشمگیری تصویر شما را تغییر خواهد داد، اما برای اغلب موقعیت ها می تواند بسیار مفید باشد.

نویسنده: سیمون رینگزموث (Simon Ringsmuth)