این موضوع وقتی عکس از دختربچه از نگاه یک فرد بالغ به سمت پایین گرفته می شود (عکس زیر)، کمی تغییر می کند.
Nikon D750, 85mm, f/4, ISO 560, 1/250 second
هرچند اثر تغییر زاویه در اینجا به اندازه عکس های خانوادگی بالا چشمگیر نیست، شما هنوز هم متوجه نتیجه ی مشابهی از نظر احساسات و لحن می شوید. به جای اینکه تا سطح چشم پایین بیایم، این عکس را درحالت ایستاده و با فاصله مشابهی گرفته ام. با این کار بیننده مانند شما احساس نمی کند بخشی از صحنه است و بلکه به نظر می رسد صرفا یک ناظر است. توجه کنید که چگونه پیاده رو در پس زمینه با زاویه ای عجیب قاب را قطع کرده است در حالی که در اولین عکس، پیاده رو کاملا افقی از عکس گذشته و حسی ملایم بدون اینکه زیاد واضح و نمایشی باشد ایجاد کرده است.
یک بار دیگر اشاره کنم که من فکر نمی کنم هر کدام از تصاویر لزوما خوب یا بد هستند، اما دیدیم که تغییر زاویه
دوربین (عکاسی از زاویه بالا/پایین) در احساس عکس تفاوت ایجاد می کند.
کودکان – قوانین را بشکنید
این موضوع اتفاقا، یکی از رایج ترین مشکلاتی است که من در افرادی که با یک
دوربین DSLR و یا فقط با تلفن همراه خود از فرزندانشان عکس های لحظه ای می گیرند، می بینم. چند ثانیه وقت گذاشتن و نشستن و هم سطح چشمان کودکان شدن می تواند تفاوت بین ثبت یک لحظه صمیمی از زمان و یک تصویر خسته کننده باشد.
با این حال، من نمی خواهم این تصور اشتباه که
عکاسی از زاویه بالا لزوما چیز بدی است را ایجاد کنم. در واقع این زاویه اگر آگاهانه استفاده شود، مانند تصویر این دختر با برادر کوچک دو هفته ایش (عکس زیر) می تواند عکسی بسیار خوب وکاملا موثر باشد.
Nikon D750, 50mm, f/4, ISO 400, 1/125 second
این عکس کمی پر دردسر بود، اما نتیجه چیزی شد که ارزشش را داشت. من درحال کار دراین لوکیشن در خانه ی یک خانواده بودم، بنابراین چیز زیادی برای کار روی آن نداشتم، اما می خواستم عکس منحصر به فردی بگیرم. من دو بچه را روی یک پتو روی زمین قرار داده، یک صندلی برای ایستادن برداشتم، و خودم به طور مستقیم بالای سر آنها قرار گرفتم درحالیکه فلاش از سقف بازتاب می شد.
نتیجه تصویری است که احساس سرگرم کنندگی و بازیگوشی بیشتری می دهد مثل اینکه بیننده در یک لحظه سرگرم کننده بین دو خواهر و برادر سرک می کشد. تجهیزات در اینجا چیز خاصی نیست (من می توانستم به راحتی D7100 قدیمی ام با لنز ۳۵mm را برای گرفتن عکس مشابهی بکار ببرم) اما توجه به زاویه، عکسی ساخت که از بقیه ی عکس های آن روز من یک سرو گردن بالاتر بود.
زوایای دیگری که باید مدنظر قرار داد
گاهی اوقات پیدا کردن زاویه مناسب دربرگیرنده ی موضوع ساده ای مثل انتخاب مکان قرار گیریتان در رابطه با سوژه است، نه لزوما
عکاسی از زاویه بالا یا پایین. شما می توانید این مثال را در زیر ببینید. پس از یک ساعت
عکاسی از انواع سبک های سنتی پرتره، من عقب ماندم و درحالیکه خانواده به سمت ماشین خود بر می گشتند و درحالیکه غروب آفتاب درخشش گرمی از میان درختان ایجاد می کرد، چند عکس گرفتم.
Nikon D750, 85mm, f/4, ISO 180, 1/400 second
عناصری وجود دارند که می شد بدون آنها عکس را بگیرم، مانند شاخه های درختی که از سمت چپ آمده است. اما به طور کلی تصویر احساس گرم و خودمانی می دهد و حسی از صمیمیت را انتقال می دهد، مثل اینکه من از خانواده در یک لحظه آرام و صمیمی عکس گرفته ام. این عکس، شما، یعنی بیننده را، به عنوان ناظر خارجی صحنه قرار می دهد، و تقریبا این احساس را می دهد که شما از دور به تماشای خانواده ای که زمان خاصی را به هم اختصاص داده اند نشسته اید.
این در تضاد کامل با تصویر بعدی است، که با وجود اینکه در مکانی متفاوت است، به جز یک متغیر یعنی زاویه تقریبا به طور دقیقی به همان شیوه، ساختار یافته است.
Nikon D7100, 85mm, f/2.8, 1/250 second, ISO 100
این تصویر، احساسی پر از انرژی، هیجان، و شور و شوق در خانواده ای که دست در دست هم به سمت من می آیند را منتقل می کند. من هر دو تصویر را دوست دارم، اما تغییر زاویه، دو عکس بسیار متفاوت ایجاد کرده است.
خلاصه
امیدوارم، شما از این مثال ها ایده بگیرید که چگونه زاویه
دوربین و نقطه دید به طور چشمگیری بر انواع پرتره هایی که می گیرید اثر دارد. اگر شما به دنبال امتحان چیز جدیدی هستید و می خواهید بدون صرف پول برای تجهیزات بیشتر،
عکاسی تان را یک پله ارتقا دهید، سعی کنید کاری به سادگی تغییر زاویه
عکاسی خود انجام دهید و ببینید چه اتفاقی می افتد.
نویسنده: سایمون رینگزموث (Simon Ringsmuth)