واكنش احترام برومند به سردیس هنرمندان در باغ هنر

آتلیه دات كام: این روزها كه خیلی از برنامه های فرهنگی و هنری به سبب گسترش ویروس مرگبار كرونا تعطیل شده است، انتشار چند عكس در فضای مجازی از سردیس بعضی از هنرمندان نام آور كشورمان، انتقادهای زیادی به دنبال داشته است.

اخیرا تصاویری انتشار یافته در خصوص اینکه بعضی از مسئولان شهرداری و البته شورای شهر با حضور در باغ هنر، سردیس برخی از هنرمندان کشورمان را در فضای مقابل خانه هنرمندان ایران نصب کرده اند، اینکه این اتفاق در این مقطع زمانی چقدر ضرورت داشته، یک بحث است ولی مبحث مهم تر، کیفیت این سردیس هاست. بطوریکه اغلب آنها شباهت زیادی به آن چهره هنری ندارند و بدون خواندن نام آن چهره، نمی توان تشخیص داد که این سردیس ِکدام هنرمند است.
یکی از این سردیس ها متعلق به داود رشیدی است که در مقایسه با تعدادی دیگر، شاید شباهت بیشتری به این هنرمند داشته باشد. با این وجود درباره کلیت این ماجرا با احترام برومند همسر این هنرمند، گفت و گویی انجام دادیم.
برومند دراین زمینه به ایسنا می گوید: در موقعیتی که خیلی از مردم درگیر کرونا، تنگناهای اقتصادی و هزار و یک مشکل دیگر هستند، کمی دشوار است که درباره موضوعی مانند کیفیت و چند و چون سردیس هنرمندان و نام آوران صحبت نماییم.
این هنرمند ادامه می دهد: متاسفانه روزهای دشواری را سپری می نماییم. از سویی بخش زیادی از مردم به ویژه آنان که از نظر اقتصادی ضعیف تر هستند، درگیر بیماری شده اند و از طرف دیگر هر روز خبر درگذشت یکی از همکاران مان، کام ما را تلخ می کند. ولی این سردیس ها هم گوشه ای از زندگی ما در تهران و ایران هستند و درباره ساخت آنها نکاتی وجود دارد که شاید مطرح کردنش، نتیجه ای به دنبال داشته باشد.
او نصب سردیس و مجسمه چهره های موثر را در شهرهای مختلف، رسمی خوشایند می داند و اضافه می کند: این اتفاق به خودی خود، رسم زیبایی است که در هر شهری، سردیس یا مجسمه چهره های موثر آن شهر نصب شوند.
برومند توضیح می دهد: توجه به چهره های نام آور کشورمان اتفاقی شایسته است ولی برای انجام چنین کاری که نیت خیری پشت آنست و فکر و بودجه و انرژی هم صرف آن می شود، باید فرآیند ای درست و حرفه ای طی شود تا نتیجه ای قابل قبول داشته باشد.
او درباره سردیس هایی که اخیرا در مقابل خانه هنرمندان ایران نصب شده اند، می گوید: درباره سردیس هنرمند خاصی صحبت نمی کنم ولی بطور کلی بعضی از این سردیس ها به صاحبان شان شباهتی ندارند. در حالی که لازم است شخصیت آن چهره در سردیس او کاملا مشهود باشد چونکه هر شخصیتی خاصیت های خاصی دارد که در چهره اش نمایان است و می تواند نگاه، لبخند یا اخم آن چهره خاص باشد.
برمند تاکید می کند: به جهت اینکه ساخت سردیس ها به درستی رخ بدهد، سازنده یا باید با آن چهره آشنایی و نزدیکی زیادی داشته باشد، یا اینکه درباره او تحقیق و پژوهش کافی انجام دهد، به بررسی آثار او بپردازد و از همه مهم تر اینکه از روز نخست با خانواده یا یکی از نزدیکان آن شخصیت در ارتباط باشد چون وقتی ساخت سردیس به نقطه خاصی رسید، دیگر امکان تغییر عمده ای در آن نیست.
این هنرمند با تاکید بر اینکه لازم است ساخت سردیس و مجسمه چهره های شاخص به هنرمندان توانمند سپرده شود، توضیح می دهد: مایه خوشی است که هنرمندان جوان دراین زمینه دست به کار شوند اما به این شرط که فرآیند ای حرفه ای شکل بگیرد و از مشورت و کمک استادان مجسمه سازی و هنرهای تجسمی، استفاده کنند.
اواضافه می کند: نمی دانیم ساخت سردیس ها بر چه اساسی به مجسمه سازان سپرده می شود اما ای کاش برمبنای عُلقه، نزدیکی و احساس خاص آن مجسمه ساز به آن هنرمند صورت بگیرد.
احترام برومند در آخر تاکید می کند: هنوز هم برای جبران اشتباه دیر نشده و می توان برخی از این سردیس ها را که شبیه صاحبان شان نیستند، کنار گذاشت و باردیگر ساخت آنها را به کسانی سپرد که از کارشان مطمئن هستند. خوب است مسئولان این امر از نظرات مشاوران خود استفاده کنند و سردیس های جدیدی با تامل و وسواس بیشتر بسازند. هر زمان که آدمی به دنبال اصلاح اشتباهش بر بیاید، نه فقط ایرادی ندارد، بلکه خیلی هم خوب است.







منبع: آتلیه دات كام